Onze LO&Sportgroep uit Oirschot heeft deelgenomen aan de oefening GRAND QUADRIGA. Lieske Dekkers heeft aan haar instructeurs gevraagd daar een mooi verslag van te maken, wat heeft geresulteerd in onderstaand enthousiaste deel I. Het vervolg zal gaan over de ondersteuning tijdens dezelfde oefening in Litouwen, nadat de stratmove van 13X heeft plaatsgevonden.

Lieske liet de volgende intro optekenen: “Het heeft wat voeten in aarde gehad, omdat wij bij de LO&S niet bepaald gewend zijn aan onzekerheid tijdens oefeningen. Meestal weten we precies wat er gaat gebeuren en hebben we tijdens oefeningen veel zelfstandigheid en autonomie. Dat was bij GRQU, ook voor mijzelf, niet het geval. Iedereen is daar anders mee om gegaan en dit heeft geresulteerd in (soms) interessant gedrag. Iedereen is getest, als individu, als militair en als team. Ik heb fantastische dingen zien gebeuren. Mensen zijn diep gegaan, ik heb mensen alles zien geven bij de MZV baan en zien schakelen om een gewonde te behandelen. Ik heb mensen zien klikken van een lekker ontspannen diner naar een nacht lang stekkeren, terwijl we werden opgejaagd door een compagnie gretige infanteristen die ons maar wat graag te pakken wilde krijgen. Dat we daarna van de eenheid te horen kregen dat ze versteld stonden van de hoeveelheid en nauwkeurigheid aan informatie die wij aan hen konden leveren voor het volgende gevecht. Vervolgens hebben we ons LO&S vakmanschap opgepakt op de assembly area in Stendal en ook daar hebben onze jongens haast onvermoeibaar gezocht naar mogelijkheden en kansen om de eenheden te voorzien van ondersteuning. Deze oefening heeft absoluut bijgedragen aan een betere samenwerking met de eenheden en beeldvorming over wat het werk van onze eenheden inhoudt in een warfighting scenario. Hiernaast hebben instructeurs meerdere malen uitgesproken hoe goed het is om je eens goed te verplaatsen in de eenheden en hoe je lichaam voelt wanneer je te velde bent of wanneer je van 0 naar 300 gaat in een MZV baan. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik ontzettend trots ben op wat we met ons team op de mat hebben gelegd en ik durf volmondig te zeggen: `Anytime, anywhere, wij zijn fit for action’.

Week 1: geschreven door de Bram Koesen
De 13e Brigade heeft onlangs deelgenomen aan een van de grootse NAVO-oefeningen ooit genaamd Grand Quadriga, onderdeel van de omvangrijke STEADFAST DEFENDER-serie. Dit deel van de oefening, met 90.000 betrokken militairen waaronder 4500 Nederlanders werd gehouden in Stendal, Duitsland, en had als doel de snelle mobilisatiecapaciteiten van de NAVO-troepen te demonstreren, gericht op de versterking van NAVO's Oostflank. Een bijzonder aspect van deze oefening was de betrokkenheid van onze eigen sportgroep, die de unieke kans kreeg om de brigade te ondersteunen.
Het avontuur begon met de voorbereiding en het vertrek vanuit Oirschot naar Stendal. Deze fase was cruciaal om iedereen op één lijn te krijgen en de logistieke uitdagingen te overwinnen. De reis op zich was al een onderneming, gezien het aantal personen en de hoeveelheid materiaal dat verplaatst moest worden.

De dag verliep anders dan gedacht....

Voor onze sportgroep zag het vertrek richting Stendal er net even wat anders uit... De dag begon met het bespreken van wat zaken omtrent Warfighting capabel zijn. Terwijl we druk in discussie waren met elkaar, vloog de deur opeens open en stormden er 10 gewapende mannen naar binnen die schreeuwden dat we op de grond moesten gaan liggen. Aansluitend werd eenieder geblindeerd, geboeid, en werd er een peltor geplaatst. Na een korte rit werden we ergens in de bossen eruit gezet. Veel geschreeuw op de achtergrond, stresshoudingen en een verplaatsing naar een huis werden gevolgd door een aantal uur aan stresshoudingen i.c.m. harde muziek.
Bovenstaande casus liep door in een OG-scenario (Operationeel Gericht, red.), diverse kamers waarin je werd aangevallen door lui in een CPE pak. Gevechtsbereidheid hoog, met de opdracht om naar “veilig” gebied te verplaatsen in je achterhoofd.
Redelijk voorvermoeid aangekomen in “veilig” gebied rolden we in de volgende casus. In buddyparen de paintball baan over waarbij er gevuurd moest worden op opkomende doelen. Halverwege de baan lag er een gewonde (type 100kg) die geholpen moest worden en uiteindelijk mee vervoerd moest worden naar “veilige” haven.

13:00 Einde actie. Stoom opvragen, bespreken en de uitrusting gereed maken om te vertrekken naar Stendal (althans, dat dachten we). Na een rit van ongeveer 7 uur kregen we op onze diner locatie te horen dat we nog niet richting het kamp in Stendal zouden gaan. De volgende locatie was een kamp waar het 17e Infanteriebataljon op dat moment aan het trainen was. Daar aangekomen werden we ontvangen door de BC die opende met de woorden dat hij bij het gemis aan zijn Verkenning peloton wel een nieuw peloton kon gebruiken om een opdracht te voltooien die nacht.

Na een uitgebreide COVO i.c.m. een bevelsuitgifte en het herverdelen van alle benodigde groepsmaterialen liepen we in kleine groepen de nacht tegemoet. Doel om diverse objecten onder waarnemen te leggen waarbij we intel vergaren voor het hogere echelon. Dit alles was gericht op verkenning en intelligence gathering, een kritieke component die niet alleen strategisch inzicht vereiste, maar ook nauwkeurigheid in de uitvoering.

(Side note: bovenstaande ervaringen zijn waardevol voor militaire eenheden, omdat ze niet alleen de tactische vaardigheden verbeteren, maar ook de persoonlijke en collectieve veerkracht versterken. Het biedt de individu ook de gelegenheid om zijn limieten te testen in gecontroleerde omstandigheden, wat van onschatbare waarde is in de voorbereiding op echte operationele situaties)
Zo’n 36 uur later dan gepland en aangekomen in Stendal, begon het echte werk. Onze sportgroep ondersteunde de brigade met fysieke trainingen en recreatieve activiteiten. Zo is er een Oriëntatie uitgezet en zijn er diverse workouts ontplooit. En zijn de bokshandschoenen ook van de plank gekomen. Diverse oefengebieden die essentieel zijn voor het behouden van conditie en moraal. Als kers op de taart hebben we nog een mooi evenement georganiseerd waarbij we met 3000 deelnemers gezamenlijk een ronde vliegveld hebben gedribbeld. (Zie foto).
Tijdens de uitvoering van de oefening konden we de gecoördineerde inspanningen van de brigade observeren, een indrukwekkende demonstratie van internationale samenwerking en militaire precisie. Daarnaast was de oefening een uitgelezen kans om intern de saamhorigheid wat omhoog te krikken d.m.v. “speeddates” en het bij met de gehele sportgroep bij elkaar zijn tijdens een oefening. Dit is ook echt een unicum.

Week 2: geschreven door Ruben van Haren
Een week die bestond uit het bezoeken van diverse eenheden met als doel kennis verbreden in de verschillende taken die de eenheden hebben en dit mogelijk kunnen toepassen tijdens de sportlessen, zowel het fysieke als mentale aspect in de context. Het is tenslotte de grootste militaire NAVO-oefening sinds het einde van de Koude Oorlog. Ik neem jullie mee in deze mooie week.

Bij aankomst in Stendal kwam ik er al snel achter dat de commandant (Lieske) niet aanwezig was. Lieske had namelijk de zondag onverwachts de mogelijkheid gekregen om met de BC van het 17e mee te gaan als boordschutter om zo alles van dichtbij mee te krijgen. Dit aanbod heeft ze natuurlijk niet afgewezen en is ze met vol enthousiasme de drie dagen in gegaan. Ze mocht deze dagen meekijken over de schouder van de BC en kreeg zo ook een unieke inkijk bij de COVO bij een battlegroup en alles wat daarbij komt kijken. Zo konden we mooi de oefening in verschillende lagen mee maken. Toen Lieske druk in het veld bezig was, hebben wij uiteraard ook niet stil gezeten. We zijn eerst naar Gefechtsubungszentrum Heer gegaan, de zenuwbaan. Waarom zenuwbaan? Omdat er twee verschillende ruimtes waren. De eerste ruimte was die waar alles gecoördineerd werd. En daar bedoel ik mee de certificering van de eenheden waar 42 BLJ de leading had gedurende 96 uur. Het andere gedeelte van het commandocentrum was oefenen. Het oefenen werd gereproduceerd middels virtuele oorlogsvoering, waarbij het 17e kon trainen voor hun officiële certificering. Beide acties duurden 96 uur en vond er een wisselwerking plaats met daar tussen 1 dag rust. Iedereen was onwijs druk met van alles en nog wat en het was mooi om te zien dat ze, ondanks de drukte, toch de tijd namen om alles tot in de puntjes uit te leggen met volle passie. Ook was het super om de samenwerking tussen de Nederlanders en Duitsers te zien.

Na ons bezoek bij het commandocentrum zijn we naar Schnöggersburg gegaan. Het is gebouwd als trainingsstad voor de stedelijke oorlogsvoering. (Zie de Youtube-film verderop, red.) Dit is perfect voor het trainen van de eenheden en hier waren ze ook druk mee! Zowel op niveau 1 als op niveau 2.
De volgende dag stond er weer een druk programma voor de boeg, want we zijn richting Mahlwinkel gegaan. Allereerst zijn we naar de CP gegaan en daar kregen we een rondleiding van diverse personen. In de CP werd voornamelijk de aansturing gedaan voor de GNK-eenheden en voor de herstel eenheden. Ook was 414 (de CBRN-eenheid van 13 Lichte Brigade, red.) aanwezig op een afwachtlocatie voor eventuele inzetten in het oefendorp of de eenheden die voor de certificering bezig waren. Bij ons bezoek bij 414 is er nog een sportinstructeur getest door de mannen van 414 om de Amarok te ontsmetten.

Dit was ons bezoek bij de verschillende eenheden en de volgende dag stond in het teken van het opruimen van diverse locaties op Stendal en hebben we onze commandant weer opgehaald uit Schnöggersburg! Op donderdag zijn we weer naar het mooie Oirschot gegaan
Na afloop van de oefening volgde de afronding, waarbij alle uitrusting weer werd ingepakt en de terugkeer naar Nederland werd voorbereid. Deze fase was een tijd van reflectie op de geleerde lessen en de ervaringen die waren opgedaan.
De saamhorigheid die een week oefening met het gehele sport bureau te weeg kan brengen, is onbeschrijfelijk. Het is erg mooi om alle collega’s in een andere rol te zien acteren.

Daarnaast hebben we een supermooie analyse slag kunnen maken i.r.t de taak en de vertaalslag naar de enkele sportles. Waardevolle zaken die we mee kunnen nemen in de toekomst.

De deelname aan Grand Quadriga was niet alleen een test van militaire bekwaamheid, maar ook een bevestiging van de sterke banden binnen de NAVO en de cruciale rol van ondersteunende teams, zoals onze sportgroep. Deze ervaring heeft zonder twijfel bijgedragen aan de groei en ontwikkeling van onze brigade en haar ondersteunende eenheden. Met in het bijzonder onze sportgroep

Publicatiedatum: 29 mei 2024