Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 

DE APPEL VALT NIET VER VAN DE LO&SPORTBOOM:
DEEL 4: HANS EN WOUT WESTERHOF

Door Wil Maaswinkel

Hans Westerhof werkte begin jaren zeventig als Luitenant docent op de School Militaire Lichamelijke Opvoeding (SMLO) in Hooghalen. Hij werd daar gewaardeerd en geliefd. Gewaardeerd bij collega' s en geliefd bij cursisten. Dat kwam vooral door zijn vrolijkheid, betrokkenheid, vakmanschap, creativiteit en tomeloze inzet. Hij zorgde in de klassen waar hij mentor van was voor een sfeer die iedereen tot optimale prestaties dreef. Aansluitend aan de SMLO (in 1975) werd Hans docent op het CIOS in Heerenveen. Dus voor veel oudere en jongere vrienden van de LO&Sport is Hans een bekende.

Maar dat alles maakt je nog niet geschikt voor de rubriek “De appel valt niet ver van de LO&Sportboom”. Maar toen uit een stukje in de krant bleek dat de zoon van Hans, Wout Westerhof, in Mexico trainer van PSV-spits Lozano was geweest en zoon Wout ook de ALO in Groningen heeft gedaan, wisten we: dat zijn prima kandidaten voor “de Appel valt niet ver van de LO&Sportboom”!

Een telefoontje van Hans na een mailtje of hij mee wilde doen? De boodschap: prima, Wout en ik doen zeker mee en je bent hier welkom maar over drie dagen vlieg ik naar Mexico! Ik mailde wat vragen en waar dat toe leidde lees je hieronder.


Tweespraak van Hans en Wout Westerhof

“De appel valt niet ver van de boom.
Uiteindelijk kun je wel zeggen dat het in ons geval klopt want we zijn beide de voetballerij ingerold, al zag dat er zeker niet naar uit.

Ik (Hans) zou biologie gaan studeren maar raakte verzeild in een wereld van baarden en geitenwollen sokken, die het hadden over tweezaadlobbige plantjes. Ik wist niet hoe snel ik me aan kon melden bij de ALO, in Groningen was nog een plekje vrij!
Ik (Wout) ging Management, Economie en Recht studeren maar vond het zo ongelooflijk saai dat ik alsnog naar de ALO in Groningen ben overgestapt, waar ik overigens “cum fraude” ben geslaagd.

Ik (Hans) kwam als dienstplichtig sergeant terecht in Hooghalen (sportschooltje Hoedelmans) en tekende uiteindelijk voor vier jaren bij, de beste beslissing van mijn leven, mijn vrouw vindt het trouwens de één na beste.
Leen Pfrommer was een van mijn voorgangers op de SMLO en had een stenciltje achter gelaten dat heette: “Moderne Trainingsmethoden”. Er ging een wereld voor mij open !!
Tot dan toe was het in de spelsporten de gewoonte de conditietraining los te zien van de technisch/tactische training. Met het stenciltje van Leen in de hand ben ik in trainingen begonnen alle facetten te combineren. Duurtraining met de bal, interval training lactisch en a-lactisch met de bal, enz.

Ik (Wout) wist na de ALO niet zo goed wat ik moest gaan doen, heb een tijdje bij een bussenbouwer en ook bij een hoveniers bedrijf gewerkt totdat Foppe de Haan, een goede vriend van mijn vader, de coach werd van Jong-Indonesië dat mee ging doen aan de Asian Games en mij als lid van zijn staf vroeg. Er ging een wereld voor mij open!! Hoe Foppe trainde en coachte, dat had ik als voetballer nog nooit meegemaakt.
Dat wilde ik ook. Dus daarna me onmiddellijk opgegeven om een trainingsdiploma te gaan halen en stage te lopen bij FC Groningen, bij Henk de Jong.

Ik (Hans) had alle gelegenheid gekregen van Ben Verkerk, Jan Kasper en Wil Maaswinkel om me te ontwikkelen als theorie docent (inspanningsfysiologie) en praktijk docent ( vooral spelsporten). Meer collegialiteit dan toen met Frits Oldenburger, Jaap ter Haar, Fokke Polman en vele anderen heb ik daarna nooit meer meegemaakt. Dankzij mijn opgedane ervaring op de SMLO werd ik meteen aangenomen als CIOS docent in Heerenveen toen de SMLO Hooghalen werd ingeruild voor OCLO Ossendrecht.

Ik (Wout) zag mijn vader maar weinig, hij trainde PSV, Ajax, Willem 2 en was maar zelden bij ons thuis in Heerenveen, totdat hij een aanbieding uit Mexico kreeg en we voor de eerste keer samen gingen werken. Vooral onze tijd in Pachuca was fantastisch.

Ik (Hans) kan dat volmondig beamen, we gingen als vader en zoon naar Mexico maar zijn er als vrienden geworden.

Ik (Wout) moet er echter wel bij zeggen dat het probleem voor mijn vader is, dat hij meestal achter elke boom een vriend ziet.

Ik (Hans) moet er echter wel bij zeggen dat ook een rotte appel niet ver van de boom valt, nou jij weer.

Ik (Wout) ha, ha, ha”

Publicatiedatum: 04 april 2020

Naschrift van de redactie:
Wil Maaswinkel vond op internet een interview (podcast) dat het beluisteren meer dan waard is door te klikken op onderstaande foto.


Eerder verschenen in deze serie:

Deel 01: Hans en Lisanne van der Kaaden
Deel 02: Ed en Arne Janssens
Deel 03: Egbert en Jord Ruijgrok