Na afloop van het artikel van Oscar Prins over Hormese chatten we nog wat na over de inhoud en komt Oscar ineens met de opmerking: “Wist je overigens dat Kim van Waversveld een boek over Rijstvasten geschreven heeft?” Wel interessant om haar daarover te interviewen. Goed idee, Oscar!

Voor degenen die je niet kennen, is het wellicht leuk om kort je herinneringen aan je VTO-opleiding terug te halen uit je geheugen. Wat vond je de leukste ervaring(en) uit je functieplaatsingen?
"Ik ben mijn loopbaan bij Defensie op mijn 17de begonnen bij de luchtdoelartillerie, maar al snel had ik het idee dat ik sportinstructeur wilde worden. Hiervoor heb ik Defensie 4 jaar verlaten om het CIOS te doen, om vervolgens in 2006 weer terug te keren op de KMS. Na de KMS en VTO ben ik geplaatst in Assen. Ik heb hier een fantastische tijd gehad, waar ik ontzettend veel heb geleerd en mooie mensen heb ontmoet. Daarnaast heb ik de VAKOL mogen ervaren, waar ik met een meer dan goed gevoel op terug kijk. Iets waar ik zeker in mijn latere functie in Amersfoort veel aan heb gehad. In 2009 ben ik met PRT meegegaan op uitzending naar Afghanistan. Deze 7 maanden zijn wederom een grote leerschool geweest. Mijn laatste functie was in Amersfoort en hier heb ik de sport verlaten tijdens de zwangerschap van mijn zoontje."

Ik weet vanuit onze toenmalige gesprekken dat je vroeger graag aan hardlopen deed. En samen met je vader een marathon zou gaan lopen. Hoe kijk je terug op die periode, die vermoedelijk ten einde is gekomen na het krijgen van kinderen? Ben je nu nog een beetje sportief bezig?
"Hardlopen is voor mij nog steeds het ultieme gevoel van vrijheid. Vroeg opstaan en uren door de bergen rennen of over de Veluwe. Dat gaat er nooit meer uit, denk ik. Ik weet niet precies hoeveel marathons ik heb gelopen, maar de mooiste vond ik de Jungfrau Marathon in Zwitserland. Die heb ik met mijn vader gedaan, hele mooie herinnering. Van de zomer was ik nog in de buurt en de markering staat standaard op de grond, dus het kriebelde wel, maar we hadden andere plannen. Ik zeg niet dat ik dat volgende keer niet toch doe. De Transalpine run heb ik gelopen samen met Bas Wachtmeester. We waren een mooi team en dit zal ik ook nooit vergeten. Wat een avontuur. De kilometers begonnen dus wat op te lopen en het echte ultralopen kriebelde en stiekem nog steeds. Nadat Voss is geboren, heb ik (ondanks vele wisselende klachten) toch nog wel wat trails en lange afstanden kunnen lopen, het is zeg maar toch een gewoonte geworden. Tot het op een gegeven moment klapte het en het niet meer ging. Ik denk niet dat het enkel het krijgen van een kind is, er was wel meer aan de hand. Dat heb ik nu allemaal achter me gelaten en ik ben helemaal tevreden met de 25 km die ik nog steeds lekker kan dribbelen. Vooral nu het zonnetje zich weer laat zien, is uren struinen over de heide toch fantastisch."

Je bent een eigen bedrijf begonnen met het accent op voeding. Hoe ben je hiertoe gekomen? Hoe loopt je bedrijf en hoe ben je de corona-periode doorgekomen?
"Op een gegeven moment klapte dus mijn lichaam en was ik tot niet zoveel meer instaat. Kon amper lopen en mijn sokken aantrekken was al helemaal niet aan de orde. Na het opstaan moest ik eerst een uur rustig bewegen om de pijn te verlichten. Na lang heen en weer te zijn gestuurd van fysio naar huisarts en terug bleef het aanhouden. Bekkeninstabiliteit na zwangerschap was de diagnose. Niks hielp. Uiteindelijk doorgestuurd naar de reumatoloog en de diagnose Bechterew gekregen. Met een tas vol medicatie het ziekenhuis verlaten. Ik twijfelde, maar had geen andere oplossing dan de medicatie te slikken. Opeens begon ik constant flauw te vallen, wat ik daarvoor nooit had. Bleek dat de medicatie mijn rode bloedlichaampjes kapot maakte. Dat was de druppel. Ik ben direct gestopt en ben mij gaan verdiepen in levensstijl en auto-immuunziekten. Ik had er alle vertrouwen in dat dit mij ging helpen. Opleidingen gevolgd voor orthomoleculair epigenetisch therapeut en heel veel boeken doorgelezen en onderzoek gedaan. Dit kan anders. Van de een op de andere dag mijn patroon volledig omgegooid, vooral gelet op wat ik eet en wanneer. Binnen 3 weken kon ik weer zoveel meer. Wat een openbaring, wat fijn, ik heb weer een leven! Ik kan die kleine weer optillen, stoeien, wandelen en blij zijn. De reumatoloog heb ik niet meer gezien en ik heb geen medicatie meer aangeraakt. Zo is mijn eigen onderneming ontstaan. Ik werd gevraagd om bij iemand in de praktijk te gaan werken als orthomoleculair therapeut, als zelfstandige. Dit heb ik gedaan tot we gingen verhuizen. We hebben toen een tijd als nomade geleefd totdat we onze yurt konden opbouwen op het stuk grond wat we hadden gekocht. Daar hebben we een huis op gebouwd. Sinds die tijd ben ik alles online gaan doen met cliënten en dat werkt fantastisch. In de tussentijd zijn we ook een foodtruck begonnen om gezonde, plantaardige, producten op festivals te brengen. We waren vaak een van de weinige met dat assortiment, nu zie je het gelukkig heel veel en is er steeds meer te verkrijgen. Niet dat alles wat plantaardig is per definitie goed is natuurlijk.
De foodtruck is tijdens de corona periode stil komen te staan en hij gaat ook niet meer rijden, alleen als camper. Met evenementen zijn we gestopt i.v.m. allerlei maatregelen waar ik liever niet aan meewerk. Maar dit alles heeft weer deuren opengedaan naar andere mooie plannen en ideeën. Het moest gewoon zo zijn en de ervaringen blijven."

Dit interview is vooral tot stand gekomen doordat ik door Oscar Prins getipt werd dat je een boek over Rijstvasten geschreven had. Hoe ben je op dat idee gekomen, hoe is het schrijven je afgegaan en hoe is het verkocht c.q. ontvangen in de boekhandels?
"Wat leuk dat jullie het daar over hebben gehad. Ik heb inderdaad het rijstvasten beschreven in een ebook. Ik heb het niet uitgegeven bij een uitgever. Ik heb er wel over nagedacht, maar misschien komt het nog. Voor nu heb ik het gehele traject op mijn website staan en is het voor iedereen toegankelijk. De wereld staat op zijn kop en daarom is het zo belangrijk om voor je innerlijke wereld te zorgen. Ik wilde graag iets geven en dat is het rijstvasten geworden. Het rijstvasten is iets waar ik volledig achtersta en mij inspireert, dus het proces van schrijven en vormgeven is eigenlijk redelijk natuurlijk verlopen. Sowieso vind ik vasten iets wat een vast onderdeel in een levensstijl mag zijn. We reisden veel door Azië, waar we rijst hebben mogen verbouwen. De hoeveelheid energie in een rijstkorrel is enorm, het is een heel arbeidsintensief product. Daarnaast hebben mijn ziekteproces, de ervaringen met cliënten en de kennis die ik op heb mogen doen in de afgelopen jaren mij geholpen met schrijven en onderzoek doen. Het is veel werk, maar veel elementen zijn samengekomen in de reis van 18 dagen. Voor mij is vasten op allerlei manieren iets wat ik dagelijks doe met intermittent fasting en jaarlijks in een wat uitgebreidere vorm."

Je bent nu een opleiding Psychologie gestart. Hoe gaat dit tot nu toe en wat zijn hiermee je toekomstplannen?
"Wat ik miste, was het stukje psyche in mijn gesprekken met cliënten. Weten hoe je kan veranderen is één, maar dan ook echt veranderen is twee. Meestal lukt dit, maar soms liggen de problemen dieper en daar wil ik ook handvatten voor hebben. Toen de foodtruck stil kwam te staan door corona zag ik vrij snel dat dit lang ging duren. Ik heb mij direct aangemeld voor de studie psychologie aan de OU. Deze manier van studeren bevalt mij wel, volledig zelfstandig, zo kan je zelf de snelheid bepalen. Mochten er interessante projecten tussendoor komen, dan kan dat. Deze winter gaan we waarschijnlijk drie maanden naar Zwitserland om te werken, dan moet ik dus nu even wat harder werken. Wat ik in de toekomst met deze opleiding wil heb ik nog niet helemaal helder. Je kunt zoveel kanten op en bijna alles is mega interessant. De hersenen, gedachten en gedragingen zijn fantastisch. Gelukkig heb ik nog een tijdje om hierover na te denken en ondertussen maximaal te genieten van het leven.

Wat leuk dat ik iets heb mogen schrijven. Ik kijk positief en met veel tevredenheid terug op mijn tijd bij Defensie. Ik heb enorm veel geleerd, wat ik nu nog steeds kan gebruiken. Thanks."

Publicatiedatum: 15-04-2022