Door : Jan Hermans
Voorwoord Paul Lindeboom: Eind juni 2012 kom ik in Z-Limburg, bovenop de Fromberg, in de stromende regen, bij een verzorgingspost ineens Jan Hermans tegen. Ondanks het belabberde weer direct een big smile op beide gezichten, vermoedelijk doordat alle voorgaande functionele contacten in het kader van GOAL gepaard gingen met geanimeerde gesprekken over wielrennen. In slechts een paar minuten tijd kom ik te weten dat Jan vrijwilligerswerkzaamheden verricht bij de Omloop Math Salden, waar ik op dat moment actief aan deelneem, maar ook aan illustere evenementen als de Eneco Tour en het WK Ploegentijdrit in Valkenburg. Jan krijgt mij helaas net niet op de startlijst, maar de contacten zijn sinds zijn FLO weer aangehaald.
Begin van dit jaar schrijf ik Jan aan om zijn assistentie te vragen voor de inmiddels geannuleerde LO/Sport fietstoertocht vanuit Roermond. Helaas kan hij niet vanwege een reeds geplande vakantie, maar in alweer een geanimeerd wielergesprek verneem ik over zijn deelname aan het WK Masters in Oostenrijk. Het idee voor een verslag hierover is snel geboren. Jan mag dan wel opa zijn, hij heeft aan snelheid nog weinig ingeboet…..
World Masters Cycling
Doordat ik na mijn FLO en mijn werkzaamheden als vrijwilliger eigenlijk toch gewend was om dagelijks te sporten en weer heel veel ging fietsen, besloot ik eind 2013 me in te schrijven voor de 6-daagse Gran Fondo op Sardinië, die in totaal 750km met 8500 hoogtemeters omvatte. Een mooie uitdaging voor mij en in het totaalklassement van deze 6-daagse werd ik toch mooi 3e in mijn leeftijdscategorie (en overall 95 e) ondanks dat ik op de 2e dag al na 40km lek reed. (Na de zelfstandige reparatie heb ik daarna 85 km alleen gereden.)
Gesterkt door mijn lekkere fietsen op Sardinië heb ik met een aantal vrienden, die allemaal 10 jaar jonger en wel licentiehouders zijn, besloten om eind augustus deel te nemen aan het ‘WK wielrennen voor leeftijdscatn’ te Sankt Johann in Tirol. Voor mij weer een nieuwe uitdaging om me weer eens te meten met allemaal leeftijdsgenoten, die dan wel allemaal licentiehouder zijn.
Een paar dagen voor de koers al gearriveerd in St Johann teneinde het parcours meerdere malen rustig links en rechts om te kunnen verkennen. Een mooi rondje van zo'n 40 km met daarin 3x een klim waarvan de eerste ongeveer 2,5 km lang met een max van 10%, de 2e ongeveer 1 km en de 3e 600 mtr op de helft van de ronde. In totaal iets van 200 hoogtemeters en mijn categorie moest dus 2 ronden fietsen.
Dan de dag zelf. Totdat ik mijn startnummer ging bevestigen nog zeer relaxed, daarna tijdens het warmfietsen kwamen er toch wat tekens van spanning - meerdere keren een zenuwplasje gedaan -, toen naar de startlocatie en nog vlug 1x plassen.
Er waren ongeveer 45 deelnemers, met mijzelf als enige met een daglicentie.
Na het startschot, op ongeveer 1,5 km voordat de eerste klim begint, waren de zenuwen weg en had ik op advies van een aantal oud-deelnemers besloten om tot aanvang van de 2e ronde niet te reageren op demarrages, daar volgens hun de laatste 5 jaar altijd bij aanvang 2e ronde in de lange klim de beslissende ontsnapping tot stand kwam. Pech voor mij dat het in 2014 na de 3e klim in de 1e ronde al gebeurde en er dus een kopgroep van 5 man weg was…..
Bij aanvang van de 2e ronde steeds mee voorin kunnen koersen en ontstond er op de lange klim weer een achtervolgende groep van ongeveer 25 renners. Ondanks dat ik nog probeerde om iedereen mee te laten draaien, waren er toch teveel renners die alleen maar wilden meefietsen en in de eindsprint nog heel fris wilden zijn, terwijl dan al alle ereplaatsen weg waren. Ondanks deze losers toch veel kopwerk gedaan daar je niet wilt dat de rest nog terug aansluit.
Bij het bord van de laatste 2 km zie je dan dat deze losers ineens wel weer kunnen demarreren en wordt het een beetje zenuwachtig in onze groep en moet je ineens weer opletten dat je niet wordt weggezet en teveel plaatsen verliest.
Bij het rode vod neem ik het wiel van een Amerikaan, maar hierna komen nog een haakse bocht naar links en dan op 600m van de finish rechtsaf onder een viaduct door, en bij het bord 500m laat ik me daar nog bijna links tegen de stoeprand duwen om wat renners te ontwijken. Daarna op de 53x11 helemaal naar rechts en heb ik alles gegeven wat ik nog had. Ik bleek naderhand 7e in de spurt te zijn en dus 12e in de eindrangschikking.
Na afloop had ik toch goede moraal maar moest ik wel constateren dat een echte wedstrijd fietsen toch heel anders is dan aan een 6-daagse cyclo meedoen, daar het verschil in snelheid toch wel groot is en er dus steeds renners zijn die denken dat ze om de 1e plaats strijden. Ondanks dit alles heb ik veel plezier gehad en besloten om nog een aantal jaren hieraan deel te nemen, ondanks dat ik geen andere wedstrijden fiets en ook niet specifiek hiervoor wil gaan trainen. Ik heb gezien dat ik conditioneel wel goed ben en zonder kampioen aspiraties toch voldoening haal uit mijn klassering.