Direct aansluitend aan mijn FLO in 2010 liep ik de HRP in de Pyreneeën. Sinds die tijd kwamen met enige regelmaat (wat) langere wandel-, fiets- of kayaktochten op mijn pad, indachtig “semper se movens”, “een leven lang bewegen” en Fit for Life. Als je na je zoveelste verjaardag merkt dat door stijgende leeftijd en leefintensiteit, in het verleden, intensief bewegen steeds lastiger is, komt er een moment dat wandelen een steeds betere optie wordt.
Doel
En daar horen voor mijn prestatiegerichte ego vanzelfsprekend doelen bij.
Zo verscheen vorig jaar de Kungsleden (Koningspad) als doel aan de noordelijke horizon: een hike van 450 km in Laponia, Zweeds Lapland en omschreven als (een van) de mooiste in Europa. (Zoek op Youtube). Het pad is zowel van noord naar zuid als tegengesteld te lopen en voert door 5 nationale parken in Zweden, waardoor je verzekerd bent van geweldige natuur in deze laatste Europese wildernis.
Door de onderverdeling in 5 secties, waardoor je na elke 4-6 loopdagen verzekerd bent van de mogelijkheid tot her-bevo en de meestal op dag afstand liggende STF hutten, is het een logistiek vriendelijke wandeling. Daarbij mag je, uitgezonderd in Abisko NP, overal wildkamperen en is het water in de natuur gewoon drinkbaar zonder filteren.
Voorbereiding
Medio februari 2023 startte ik met de trainingen, waarbij tot en met eind juli zo’n 600 km gewandeld werd waarvan de helft met een gevulde rugzak van 20 kg. Het gedachte “wedstrijdgewicht”.
Die kilometers werden meestal in afstandsblokjes van veelal 6 km gelopen, in een hoog tempo, steeds net binnen het uur. Daarbij in juli een tweetal langere wandelingen van elk 30+ km, met een dagrugzakje.
Na een treinreis met strubbelingen - de eerste de beste aansluiting na de overstap in Enschede reed niet waardoor de reserveringen voor de rest van de heenreis in de prullenbak konden met als resultaat extra kosten en 1 dag vertraging -, was de start op 4 augustus.
Rente
De trainingskilometers betaalden zich met rente uit; ik liep zonder noemenswaardige problemen over 21 loopdagen een daggemiddelde van 22 km in 6u 15’ met 585 hoogtemeters, met een uitschieter naar boven van 30 km.
Het lagere tempo van 3,5 km/u zit natuurlijk in de combi van terrein, draaglast en afstand. (Vooral de paden lieten me aan het einde van een dag weleens verlangen naar een stukje asfalt.)
Daarbij in totaal 4 rustdagen, steeds om de 4-6 dagen, aan het einde van een sectie.
Afvalrace
Doordat je steeds voor 4-6 dagen eten meeneemt, kom je per dag aan een inname van ongeveer 1500 kcal. (Ongeveer 300 gr. muesli als ontbijt, gedurende de dag 150 gram gemengde noten en ’s avonds een gedehydreerde maaltijd van Adventure Food), terwijl je verbruik in de buurt van de 4000 kcal ligt. Ofwel, 2500 kcal verbruik worden aangevuld met het verbranden van je lichaamsvet, zijnde zo’n 250 gram p.d. Hetgeen leidt tot per 4 dagen een kilo slanker worden en dat klopte aan het einde van de rit nagenoeg exact: 4 kg minder Klaas.
Solo, maar toch niet alleen
Op zo’n langere solo hike is het fijn als je vrienden met jezelf bent en ook het thuisfront achter je staat. Daarbij helpt het, dat je elke dag weer in schitterende ongerepte natuur bent met werkelijk koninklijke uitzichten (nogmaals: Youtube).
Tevens brengt het lange lopen je regelmatig in een flow, vergelijkbaar met een runners high en op die momenten gaat alles haast vanzelf, elke pas is raak, aan rust is geen behoefte. Een heerlijk gevoel.
Als je alleen loopt, sta je erg open voor ontmoetingen met andere hikers en die waren er dan ook genoeg; bijzondere mensen, aardige mensen en bijzonder aardige mensen:
een 19-jarig (!) Zweeds meisje dat te voet op weg was naar de Noordkaap, begin juni in zuid Zweden vertrokken,
een jong NL stel met hun hond, ook op weg naar de Noordkaap, de dag na hun trouwen op 15 april in Voorne vertrokken (zie: Hike for good op Polarsteps – een avontuur met prachtige foto’s!),
een 50-jarige Britse trailrunner die de afstand in 8 dagen liep,
een lange bebaarde 60-jarige Zweed die op sandalen (!) en uitgerust met een houten staf en jaren ‘50 vorige eeuw kampeeruitrusting onwaarschijnlijk soepel door het terrein ging.
Om een paar van de opvallendste te noemen.
Contact
Met veel mede hikers heb je fijne en leuke gesprekken, vaak tref je elkaar na enkele dagen weer, bijvoorbeeld bij één van de boot oversteken (door de vele meren zitten er een vijftal verplichte in, meestal uitgevoerd door de Sami). Of aan het einde van een sectie, op een rustdag.
Ondanks dat er niet altijd internet was, had ik wel contact met het thuisfront natuurlijk en ik hield ik een blog bij op Polarsteps (KlaasdeJong8).
Zonder antwoord te willen hebben op vragen over de “ware zin van het leven” merkte ik weer dat je lang lopend door de natuur als vanzelf met je gedachten en gevoel bij de zaken komt die belangrijk voor je zijn: mensen, relaties, liefde en memento mori.
Dat gaf regelmatig een fijne invulling aan de loopdag, naast steeds in het nu te moeten lopen omdat je anders tegen de Zweedse grond gaat. (Wat ook twee keer gebeurde. De eerste keer belandde ik daarbij op mijn rug in een stroompje en sta dan maar eens even snel op met een rugzak van 20 kg op je rug, not.)
Back to Havelte
En, ook al is de weg het doel, de laatste 3 dagen wordt het eindpunt toch ook wel een beetje een doel op zich. En daarnaast ben je dan in gedachten ook al bezig met het plannen van de volgende reis want ja, het was gewoon weer geweldig en smaakte naar nog veel meer.
Na weer een treinreis met vertraging (een suïcidale eland had succes op het traject Umeå – Stockholm = terugreis plus 5 uur en een extra hotelovernachting en dus een dag later thuis), duurde het een week of wat voor er weer een thuisritme was.
Dat is een vanzelfsprekend resultaat van langere tijd een simpel leven waarin de grote dagelijkse vragen zich beperken tot: Loop ik nog 3 km door of stop ik hier? Waar zet ik mijn tentje op? Welk zakje droogvoer maak ik klaar? Trek ik mijn goretex aan of nog even niet?
Als oud Goal planner weet ik: regeren is vooruitzien en dus is de planning voor 2024 en 2025 in potlood al rond: bij leven en welzijn volgend jaar naar IJsland en een jaar later met mijn vrouw in Frankrijk “ à pied” van Bordeaux naar de Ardèche.
De rugzakken staan al bijna klaar!
Publicatiedatum: 29 september 2023
Onze andere website (Veteranenvereniging):
Video Fit for Action 2022: