Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 


SPORTKALENDERPROMO (4)
NMK WIELRENNEN 09 SEP
INTERVIEW C-OTCO RON SMITS

Door: Paul Lindeboom

Hoe sportief de nieuwe top van de Landmacht is, kwam al mooi naar voren in het interview met generaal Kees Matthijssen, de Commandant van de Luchtmobiele Brigade.
Het NMK Wielrennen op de Bernhardkazerne nadert. Op 09 september staat dit mooie tweewielerevenement met liefst 16 beklimmingen weer op de rol. Iemand die goed kan meepraten over de zwaarte van deze wedstrijd is de Commandant van het Opleidings- en Trainings Commando (OTCo, voorheen COKL), generaal Ron Smits (51). Aan de hand van slechts een enkel trefwoord gaf de generaal uitvoerige antwoorden waarin zijn sportiviteit overduidelijk naar voren komt.

NMK Wielrennen
Ik heb vele keren meegedaan, zowel op de weg als op de ATB. Mijn eerste deelname aan de wegwedstrijd (toen ook al op de Vlasakkers) was toen ik net luitenant was (’88). Dit was toen ook gelijk de selectiewedstrijd voor de wielerploeg, vanwege de toen nog geldende dienstplicht zaten er in het peloton zelfs profs bij. Ik reed op dat moment  bij de elite maar mijn niveau was al iets minder door de opleidingen en oefeningen. De afstand toen was 120km en heb ‘m net uitgereden, pittig parcours met een hoog deelnemersniveau.
Later heb ik een keer of vier, vijf op het podium gestaan bij de veteranen (36+). Mijn hoogste klassering bij de senioren was vierde in het jaar dat Herold Dat (oud-LO/Sportinstructeur en veelvuldig wielerkampioen, red.) won en later ook Europees kampioen werd.
Het NMK Wielrennen gaat over een behoorlijk selectief parcours voor iemand met mijn postuur, ben geen klimmer en moet daarom hopen op een massasprint. Vind het een leuk evenement want vele deelnemers ken ik vanuit civiele wedstrijden. Ondanks dat ik geen klimmer ben, vind ik het een mooi parcours en het evenement groeit de laatste jaren gelukkig.

Geconcentreerde en verbeten blik bij de start op de Vlasakkers


Chef d´equipe

Ik ken alle mannen van de militaire wielerploeg, kwam ze vaak tegen bij KNWU-wedstrijden. Twee jaar geleden was het Militaire Wereldkampioenschap (MWK) in Leopoldsburg en werd ik gevraagd om chef d’equipe te zijn, een verzoek waar ik graag op inging.
Het was een grotere ploeg dan normaal omdat er voor het eerst  ook een MTB-ploeg mee ging. Door mijn eigen fietscapaciteiten ben ik alle verkenningen mee geweest. Extra leuk.
Achteraf hebben we niet verkeerd gepresteerd. Een 3 e plaats in het landenklassement op de MTB en de best geplaatste renner van de ploeg werd 18 e individueel op de weg. Niet gek als je bedenkt dat er bijvoorbeeld ook een prof van de Cannondale ploeg (Kristjan Koren) mee deed die in de zomer nog de Tour de France reed, en veel andere landen (o.a. Duitsland) ook zeer goede amateurwielrenners in de gelederen hadden.
Mijn rol was vertegenwoordiger van de wielerploeg in de richting van de organisatie. Problemen aankaarten maar toch vooral een representatieve functie. Ik stond gelukkig dicht bij het team vanwege mijn contacten en was ook nauw betrokken bij de prestaties van het team.

Stoere hobby: paardrijden


De Militaire wielerploeg
Ik heb nooit in de militaire wielerploeg gezeten. Ik reed wel altijd bij de eerste tien in de uitslag maar met de functies die ik in die tijd had, zou het ook moeilijk te combineren zijn geweest. Het niveau van de wielerploeg was ook net iets te hoog voor mij en zou dan toch nog meer trainingsarbeid moeten verrichten. En ik heb ook andere hobby’s (muziek en een paard), mijn hele leven zou dan in het teken van wielrennen komen te staan, waar ook mijn vrouw niet happig op was, dus blij dat ik niet gevraagd ben.

Voorzitter
Met wielrennen ben ik al begonnen toen ik 13 was (daarvoor gevoetbald, maar vond die sport niet intensief genoeg en moest ook nog wel eens wissel staan). Via een jeugdvriendje ben ik er in gerold, zijn hele familie was wielergek. Sinds 1979 rij ik wedstrijden.
Toen ik voor het eerst werd geplaatst in Havelte ben ik in Steenwijk gaan wonen en daar mijn wielervereniging gezocht en dat werd W.V. De Driehoek. In de periode dat ik in Seedorf zat ben ik voor mijzelf blijven trainen, bij terugkomst in Steenwijk ben ik weer naar de oude vereniging gegaan. Binnen een jaar zaten zij zonder voorzitter en werd ik gevraagd voor deze functie.
In sommige periodes kost het niet heel veel tijd. Komt goed uit, want ben geregeld binnenslaper maar moet wel af en toe het bestuur bij elkaar roepen. Ik doe vooral de sponsoring en de communicatie. Heb jarenlang een nieuwsbrief gemaakt (dat gaat nu digitaal), dus al met al houdt de vereniging mij wel behoorlijk bezig.


Sprintersbenen
In mijn eerste jaar als junior bleek op de wielerbaan van Eindhoven voor het eerst dat een massasprint mij wel ligt. Ik heb veel explosiviteit in de benen en het spelletje van de ideale plek zoeken bleek ik ook goed te beheersen. Ik won in mijn eerste jaar bij de junioren 1 wedstrijd maar het jaar erop won ik er binnen vier maanden al vijf. Allen in de sprint.
Krachttraining heb ik er in het begin ook bij gedaan. Ik woog maar 67 kilo in 1983 toen ik in dienst kwam, mijn spieromvang bleek gelukkig snel toe te nemen in het krachthonk.
Naast talent en krachttraining heb ik mij ook altijd verdiept in trainingsfysiologie. Pas het periodiseren toe en hou mijn logboek bij. Daarnaast wissel ik mijn trainingsvormen af, doe zelden twee dagen achter elkaar hetzelfde. Heb ook veel met Anton Koteris gesproken toen ik bij TGTF keuringen moest doen voor de KNWU en mij onder andere verdiept in het trainen met hartslagmeters.

Ron klopt nipt de absolute criteriumkoning van Nederland


Alp d’HuZes
Ik heb twee keer aan de Alp d’HuZes meegedaan met een team van Staf CLAS - net nadat Alexander Keulemans weg was, hij had de eerste twee jaren opgezet met de vorige C-LAS Mart de Kruif - en beide keren zes keer omhoog gereden. Geen supertijden maar wel heel vlakke tijden neergezet. Mijn spieropbouw is niet gemaakt voor het echte duur- en klimwerk. Toen ik gevraagd werd vond ik het niet echt geschikt voor mij maar wel een grote uitdaging.
Ik ken mijzelf heel goed, ik zal mijzelf nooit kapot rijden. Achteraf gezien ging het ook erg goed. Dat blijkt wel, want op donderdag was het evenement op dé Alp en op zaterdag op de baan in Sneek ben ik zelfs al weer tweede geworden.
Afgelopen jaar meegedaan vanuit de ploeggedachte en om het goede doel te steunen. (Het eerste jaar was deelname vooral vanuit de prestatiegedachte.) Twee keer is wel mooi geweest. In de voorbereiding o.a. de Elfstedentocht en het rondje IJsselmeer gereden en dat kost veel tijd.

Flinke pieken en toch heel erg vlak


In het afsluitende praatje blijkt dat generaal Ron Smits op 09 september niet deelneemt aan deze jaargang van het NMK Wielrennen (die op moment van schrijven al bijna 100 vooraanmeldingen bezit). Hij steekt door diverse omstandigheden niet in zijn allerbeste vorm en voor de keizers baard mee te doen druist teveel in tegen zijn wedstrijdinstelling. Het kenmerk van een winnaar!