Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 

COVID EEN GRIEPJE??
DACHT HET NIET!

Door Ferry Holierhoek

Ferry 1.0 (voor de eerste coronagolf)

Corona wordt door zeer vele nog steeds onderschat. Of het is een complot of het is een ziekte die de obesitas uit de maatschappij verdrijft. Dat het ook sportieve, ultragezonde sportmannen treft en dat de gevolgen heftig kunnen zijn, lees je in het onderstaande verslag van Ferry.

Introductie

Sporter ben ik mijn hele leven al, zo lang dat ik mij kan herinneren. School interesseerde me niet totdat ik naar het CIOS kon, toen werd leren ineens leuk. Zo maakte ik van mijn passie mijn werk, werd marinier en toen sportinstructeur bij de KL. Deed vervolgens de ALO erbij en belande zo in het onderwijs voor een stuk verbreding en verdieping. Al ouder wordend, besefte ik mij ook dat ontwikkeling buiten het lichamelijke steeds belangrijker werd en dat voelde ik aan alles. Ik deed een master opleiding in leren en innoveren, wat mij veel gebracht heeft. Van Docent LO werd ik teamleider, projectleider en onderwijs directeur. Ook hier gedreven door ambities. Inmiddels ben ik fysiek al 2 keer overtraind geraakt omdat ik grenzen bleef verleggen terwijl mijn lichaam dat niet wilde, mijn geest won het altijd. Mijn lijf geeft, nu het 43 jaar oud is, duidelijk aan wat het wel en niet meer wil, ik begin hier langzaam (eindelijk) wat acceptatie voor te krijgen, al kost me dat veel moeite. Als fanatieke trailrunner heb ik me nu getransformeerd naar mountainbiker. Minder schokbelasting maar toch op de paadjes.

Sinds 12 april 2015, marathon van Rotterdam, ben ik in een zwaar fysiek dal beland, dit was weer de druppel op een veel te zwaar voortraject. De laatste 2 jaar ben ik met een inspanningsfysioloog en bewegingswetenschapper aan de slag gegaan om weer op te krabbelen en het anders aan te pakken. Januari 2021 was ik weer een beetje fit en kon ik op lekker tempo 3x per week mountainbiken. Opgelucht, de basis was er weer een beetje.

COVID, brave burger

De COVID tijd beleven we allemaal anders, dat is goed te zien in onze maatschappij. Wij als gezin (Cindy, Maks (3), Jara (1) en ik) proberen vooral van elkaar te genieten en goed voor elkaar te zorgen. We houden ons goed aan de maatregelen, beschermen onze ouders en medemensen. We werken thuis en proberen gezond te leven (wel echte Bourgondiërs hoor).

Het kinderdagverblijf is gelukkig open voor ons omdat wij beide cruciale beroepen hebben, dus 2 dagen kunnen wij “gewoon” werken. Verder kwamen wij nergens en toen kwam begin februari dat telefoontje van het kinderdagverblijf dat 1 van de leidsters, op de groep van onze kinderen, positief getest was. Dat was enorm schrikken, zeker omdat de kinderen diezelfde dag bij opa en oma zijn geweest. We moesten dus in quarantaine.

Ik hoor het de deskundige nog zo zeggen: kans op verspreiding van kinderen tussen 0-5 jaar is super klein.

De zondag erop kreeg ik al klachten, wat begon met hoofdpijn. Nog meer schrikken. Mijn vrouw en ik besloten ons maandag te testen en ja hoor, beide positief. Eigenlijk wisten we het al want de klachten bij mij gingen in hoog tempo verergeren. Hoofdpijn, enorme keelpijn en verkouden volgden elkaar op en ik voelde de klachten letterlijk van boven naar beneden gaan. Hoofdpijn verdween, keelpijn duurde lang, maar dit zakte naar mijn luchtwegen en ik begon enorm te hoesten. De dingen die ik uit mijn lijf hoestte die zal ik maar niet beschrijven, maar ik had geen idee dat dit uit je lichaam kon komen. Angstig wel allemaal, maar ik probeerde ook mijn hoofd koel te houden en in contact te blijven met mijn huisarts. Verder verloor ik al mijn reuk en smaak, zat ik onder de uitslag en had ik geen concentratie meer. Slapen kon ik niet, dat was raar. Van de 24 uur was ik er ongeveer 20 uur wakker, daar waar de meeste mensen dat juist andersom doen. Voor het hoesten kreeg ik codeïne en dat hielp gelukkig wel. Zeer blij dat ik niet benauwder werd zodat ik naar het ziekenhuis zou moeten, daar lag de grootste angst wel. Gelukkig kwamen mijn vrouw en kinderen er van af met een lichte verkoudheid. Zware dagen voor mijn vrouw Cindy, net een nieuwe baan, zorg voor 2 jonge kindjes en zorg voor mij terwijl ze ook niet lekker was. Gelukkig is ze een hele sterke vrouw (Cindy maakte jarenlang deel uit van de Militaire Vijfkampploeg, red.) en ben ik mega trots op haar. Bedankt, lieve schat!

Twaalf dagen heb ik op bed gelegen waarbij naar toilet en douche gaan de enige beweging was, die eigenlijk al te veel moeite kostte.

De kamer van Ferry in die 12 dagen


Wat een ervaring, ik ben niets gewend op dit gebied omdat ik altijd gezond ben geweest. Ondanks dat ik aardig hypochondrisch ben aangelegd, heb ik zoiets nog niet eerder meegemaakt, maar kan ik mij wel vaak druk maken om mijn gezondheid. Nu ik dit heb meegemaakt, besef ik nog meer wat een groot goed gezondheid is.

De huisarts heeft me wel goed geholpen, gelukkig, en ik ben inmiddels met een fysiotherapeut weer aan het opbouwen. Ik ben nu 2 maanden verder en het gaat langzaam weer beter. De eerste poging om weer op te bouwen mislukte, ik werd meteen weer ziek (verkouden en keelpijn, geen energie). Dus het was nog niet de tijd ervoor, bizar hoe dat werkt. Niks geen gewoon griepje!!

Herstel

En nu, terwijl ik dit schrijf, maak ik weer de balans op. Heb een eigen trainingsschema gemaakt die ik normaal nog niet voor iemand zou maken die nog nooit gesport heeft en 50 kg overgewicht heeft, maar het is niet anders. Mijn conditie en kracht zijn gewoon totaal weg…. Hoe dan??

Gelukkig weet ik zelf genoeg over trainen dus weet ik ook dat de biologische wetmatigheid ‘reversibiliteit’ zal optreden wanneer het kan en ik merk dat het aangebroken is. Maar fysio en arts bevestigen het, je MOET naar je lichaam luisteren anders duurt het nog veel langer voor ik herstel. Forceren heeft geen zin dus dat doe ik niet. Ben wat ouder dus ook wat verstandiger inmiddels.

Gelukkig zijn mijn smaak en reuk zo goed als helemaal terug. Helaas heb ik nog wel geheugen problemen (korte termijn) en is mijn concentratie heel zwak. Volgens de arts komt dit wel weer terug.

Gisteren (18 april,, red.) heb ik heerlijk 14 km gefietst met mijn beste vriend Jeroen Bink, ook hij is een grote steun in mijn revalidatie. Luisterend oor en voelt mij goed aan. Samen hebben we in mountainbiken een nieuwe sport gevonden en hebben we beide een mooie dikke bike gekocht. Ik ga rustig eerst afstand en tijd opbouwen voor ik met kracht en snelheid aan de slag ga.

Na zo’n inspanning merk ik wel dat het ver gedaan is met de energie op die dag, maar de endorfines maken een hoop goed. Ik kan gelukkig weer een hele dag werken en voor mijn gezin zorgen, al verschilt het per dag.

Toekomst

COVID is geen gewoon griepje voor mensen die dat nog steeds denken. Het doet wat het wil, of je nou gezond bent of niet. Natuurlijk helpt een gezond lichaam wel om te vechten tegen het virus dus blijf goed voor jezelf zorgen.

Ik kijk positief naar de toekomst, ga ervan uit dat ik over een paar maanden weer op mijn niveau ben van voor de besmetting, zolang ik goed voor mezelf blijf zorgen.

Bedankt voor het lezen en ik wens iedereen nog veel gezondheid toe in deze vervelende tijd. Mochten er vragen zijn dan ben ik te vinden op Facebook, Instagram, LinkedIn en STRAVA, zo is mijn herstel ook te volgen. 

Publicatiedatum: 23 april 2021