Klaas de Jong is de laatste jaren uitgegroeid tot een van de tipgevers van de redactie. Zodra Klaas iets belangwekkends verneemt over een oud-collega worden we daarover direct ingeseind. Maar ook over ontwikkelingen die niet zouden misstaan in het LO&Sport Geschiedenisboek, zoals recent de serie over het Parcours Militair, legt Klaas zijn herinneringen bloot. En blijkt dan ook nog eens een begenadigd verteller.
Via Lieuwe Wobbema vernam de redactie dat Klaas bezig was met een stoere, meerweekse hike in Lapland en meldde zich aan voor het meelezen van zijn ervaringen in een blog. En meldde zich en passant uit voor een interview bij terugkomst. Klaas heeft de tocht gelukkig overleefd….

Ik vermoed dat de laatste lichtingen sportinstructeurs de wenkbrauwen fronsen bij de naam van Klaas de Jong. Wat voor een sportinstructeur was jij?
Tja, daar kunnen de (dienstplichtige) leerlingen uit die tijd waarschijnlijk een beter antwoord op geven maar ik doe een poging.
In kleuren gezien neigde ik altijd naar de groene kant, mede door mijn gebrek aan talent voor spelletjes met ballen die groter waren dan een biljartbal (en beter stuiterden). Ook debet daaraan was het feit dat ik een DF-klasser was en zodoende een 5-tal jaren parate ervaring meenam naar de opleiding. Dus denk aan terreinwerk, hindernisbaan, parcours militair, hardlopen, ZMV (voorloper van de Militaire Vijf Kamp (MVK), red.), etc.
Daar hoorde toentertijd de betere hork uitstraling bij dus ik was zeker niet bij iedereen geliefd. Gelukkig is dat in de loop der jaren, mede door toedoen van mijn coach thuis, enigszins veranderd. En natuurlijk word je milder bij het ouder worden.

En wat was jouw expertise?
In mijn beste jaren was ik een redelijke hardloper en kon bij de ZMV goed meekomen. Helaas had ik in die vijfkamp het gebrek een slechte werper te zijn dus de MVK ploeg zat er niet in. Bij mijn eerste plaatsing als sportinstructeur in Oirschot, in 1978, kwam ik in aanraking met orienteringslopen (OL). Oirschot was toen de bakermat van deze jonge sport. Namen uit die tijd: Frans Kuijs, Frans Kuhnen, Peter Diemer, Ton de Vaan en Wim van Breugel. Zodoende rolde ik in wat nu het NMOLT heet.

Ik sla een heel stuk, een paar plaatsingen en een uitzending in Libanon over en dan wordt in 1993 de opkomstplicht afgeschaft. Ik zit in Assen als SM en doe de planning. Het 13e Infbat Lumbl RS PB wordt in 1994 opgericht en wij krijgen als sportgroep vanuit de OK in Schaarsbergen William Frieling gedetacheerd. William is dan Cordelet Vert en heeft de taak om onze sportgroep op te leiden in het WOH. En met veel succes: niet alleen slagen we in mei van dat jaar -bijna- allemaal, maar ook de mindset verandert sterk en daar heeft William een cruciale bijdrage in. Er is geen oefening of wij zijn erbij en verzorgen een stukje inhoud. Een toptijd met hard werken en hard ontspannen. Vanaf die tijd blijf ik met veel werkplezier hangen in het “klimgebeuren” en beland uiteindelijk met wat vallen en opstaan in mijn klim carrière als cursusleider op de LOSS, toen samen met Ron Kaag, Emiel Klaassen, Rob Burgers en Berry Manders. En ook daar was het geweldig om te werken; fijne collega’s en leuke cursisten (nou vooruit, de meesten..).

Je LO&Sport-carrière sloot je af als Cdt LO&Sportgroep. Hoe kijk je terug op die functie?
Ja, dat was een verrassing. Ik wilde eigenlijk niet op die vacature solliciteren omdat ik toen nog maar 3 jaar tot aan mijn FLO datum had en dat zou in mijn beleving voor de sollicitatiecommissie een reden tot afwijzing zijn. Maar op een regionale planningsvergadering op de LBO zei Hans van Leeuwen letterlijk: “doe nou maar, nooit geschoten is altijd mis” waarna ik mezelf al snel terugvond in Ermelo. En ook daar heb ik een hele mooie tijd gehad. Prima samengewerkt met weer een club hele fijne mensen. Voor mezelf was die tijd zeker een verrijking. Als mens ben ik daar gegroeid, met dank aan die collega’s.

Na je FLO is je naam nog regelmatig voorgekomen bij het NMK Oriënteren. Je bedrijft die sport dus nog steeds, ondanks het vorderen van de leeftijd. Wat zijn je hoogtepunten in het Oriënteren?
Kijk dat zit zo: toen ik nog een stukje jonger was, liep ik veel harder dan ik kon kaartlezen en nu ik het kaartlezen goed onder de knie heb, kan ik niet meer zo hard lopen. Ofwel samengevat: ik was individueel geen topper maar heb wel succesjes geboekt in estafette teams. En als kaartlezer was ik eens KL kampioen Parcours Militair met een team van -toen nog- 47 Painfbat. Ik oriënteer nog steeds en organiseer civiel een paar keer per jaar wedstrijden en daar beleef ik ook veel plezier aan.

Noot van de redactie: Klaas was ook enige jaren voorzitter van de Nederlandse OL-bond, het interview dat in 2015 in de Zandloper verscheen, kun je hier bij interesse nog eens teruglezen.

De aanleiding voor dit interview was je solo-wandeltocht naar Lapland. Je hebt daarover ook een blog bijgehouden. Kun je er een samenvatting voor ons over geven?
Klik hier om dat verhaal te lezen!

Publicatiedatum: 29 september 2023