"NA 39 IS HET VOORBIJ EN GA JE MET FLO"

Door Jan-Piet Bosma

Medio juni nam Jan-Piet Bosma tijdens een receptie, gelukkig tijdens de eerste COVID-versoepelingen al met iets meer toegestane genodigden, afscheid van vele collega's. Met jullie redacteur sprak hij af om op zijn allerlaatste werkdag een afscheidsinterview te houden. Onderstaand de terugblik van Jan-Piet op een fijne carrière.  

Van Heerenveen tot Assen
Ik ben er echt trots op dat ik vanaf mijn opkomst als dienstplichtig militair, vanaf dag 1, deel heb mogen uitmaken van de LO&Sportorganisatie Koninklijke Landmacht (lpl 82/4 tot heden). Om in dit interview niet in herhalingen te vallen, verwijs ik naar een artikel uit het jaar 2014 (Fitforaction.nl / De Pen afl. 14) waar al eens een artikel gewijd is geweest aan ondergetekende.

Na mijn CIOS Heerenveen periode (79-82) waarin alles al om sport (voetbal) draaide, werd ik - zoals dat toen heette - onder de wapenen geroepen. Dienstplicht was toen nog normaal. Het was dan ook meer dan logisch dat ik, als “sportspier”, bij de LO&Sportorganisatie geplaatst wilde worden. Om dat te bewerkstelligen, beantwoorde ik alle schriftelijke vragen over de opkomstplicht met een “JA…………maar dan alléén als LO&Sportinstructeur”. Ik weet niet of dit me uiteindelijk geholpen heeft, maar moest me wel op de eerste opkomstdag in Ossendrecht melden. Vanuit mijn toenmalige woonplaats Harlingen een aardige trip van 287 km. Vanaf dat moment volgende een militaire loopbaan van 39 jaar. Opgekomen als dpl sld, vervolgens dpl sgt, KVV sgt en uiteindelijk de kans gekregen, om als BOT onderofficier bij de Koninklijke Landmacht te gaan werken. Dit alles bij de LO&Sportorganisatie. Al die jaren was het een groot met vallen en weer opstaan “trainingskamp”.

Een diversiteit aan functies bekleed in die 39 jaar. Plaatsingen van Assen, Zuidlaren, Steenwijk, Havelte, Wezep, Nieuw-Milligen tot aan Schaarbergen. Iedere functie heeft wel iets gebracht, maar heb ook zeker veel gehaald. Gewoon een geweldige tijd met fijne collega’s en ontzettend veel geleerd om naar terug te kijken.

NEC - Ajax 0-1

Mijn 1e functie als adjudant O&T op de Oranje Kazerne, olv kapt BD Rob Jansen, spreekt het meest tot de verbeelding. Heb nog een leuke anekdote tijdens het adjudanten sollicitatiegesprek voor de O&T functie op OK met toenmalige C- Kapt Rob Jansen. (Rob is anti Ajax, fanatiek en een zeer trouwe NEC supporter.) Na 10 minuten het gezwam over het matige NEC aangehoord te hebben, vroeg Rob: “Ben je óók voor NEC?” Mijn antwoord daarop; “Nog niet misschien, ben AJAX supporter en zal nooit supporter worden van dat hele matige en ongeorganiseerd spelende “NEK”. Werd wel gelijk aangenomen met als reden: we willen geen ja-knikkers maar personen met een eigen mening in ons management team. Het is maar even dat u het weet.

Pittige tijd in Sisava
Ook een uitzending (Bosnië, SFOR-7 1999) meegemaakt. Een missie van 6 maanden. Ver van huis met zeer weinig communicatie mogelijkheden. ‘s Zondags, rond 19:00u, als je mazzel had, even in de rij voor de telefooncel, om naar huis te bellen. Voor de achterblijvers is/was het trouwens ook een uitzending. Daarnaast fysiek, met een tweetal militaire collegae, een redelijk zwaar ongeluk meegemaakt. (Over de kop met militair voertuig (BIFI), omgeving Sisava, en in een geregistreerd mijnenveld beland). Voertuig total loss, de lichamelijke schade viel mee.            

Winnaars slechte verliezers??
Dit alles heeft mij overigens gemaakt tot de onderofficier die ik nu ben binnen de LO&Sportorganisatie. (Heel) vaak de wind mee en soms ook een beetje tegen. Maar altijd met humor, en oneliners, de boel recht breidend. Toch vaak niet het achterste van de tong laten zien. Klinkt raar, ook ik heb collega’s tijdens conflicten fictief willen “vermoorden”, zeker als ik het gevoel had dat mij recht ontdaan werd. Bijv. als ik in onderling partijtje voetbal 1:1 / 2:2 (kicken) achterstond of uiteindelijk verloor. Bij verlies, wat overigens niet vaak gebeurde, riep ik mijzelf uit als de morele winnaar. Probleem opgelost. Vindt mijzelf zeker niet streng, wel rechtvaardig. Heb en toon begrip, geef gevraagd en ongevraagd advies. Maar ga, helaas nog steeds, altijd voor de winst 😉. Niet meer ten koste van alles, dat was lang geleden. Vaak was ik dan niet reëel. Mijn mening was voornamelijk zwart – wit. Aan de andere kant is dit het karakter van een winnaar. Overigens….bij deze nog mijn welgemeende verontschuldigen, richting al mijn collega’s, die dit gedrag als (zeer) negatief ervaren hebben. Ook Adjudant BD Bart Haggeman, die door mij verbaal, na weer een verliespartij, als “ouwe zemelaar” beledigd werd en hierdoor kwaad de deur uit liep. Nogmaals excuses.

Van Assen naar Harkema
Mooi opstapje naar; “wat ga je eigenlijk doen met je vrije tijd als FLO-er”. Vrije tijd? Voetbal is mijn (betaalde) hobby en passie. Dus nog meer tijd en energie ga ik hier aan besteden. Civiel zit ik al ruim 20 jaar in het trainersvak. Alle niveaus doorlopen. Van laag naar hoog. Zaterdag en zondag verenigingen gehad. Veel gewonnen, ook wel eens wat verloren. Kampioenschappen, degradaties een hele rugzak vol. Op dit moment ben ik hoofdtrainer van Harkemase Boys uit Harkema, Friesland. Uitkomend in de Derde divisie zaterdag amateurs. Het op een na hoogste amateur niveau. Een machtig mooie club met alle thuis- en uit wedstrijden ondersteund door een zeer grote en fanatieke supporters aanhang. Als je in de buurt bent, schroom niet om te komen kijken. 

Ik wens een ieder veel geluk, goede gezondheid en veel energie toe.

We zien elkaar, groeten Jan-Piet Bosma 

Publicatiedatum: 30 juni 2021.