Als je het postuur van Lino Ottenhof bekijkt, zul je er vreemd van opkijken dat hij al jarenlang lid is van de Friesche Elfsteden vereniging en deelname aan de Elfstedentocht hoog op zijn bucketlist prijkt. Ten tijde van de publicatie van onderstaand interview brengt Lino zijn vrije tijd waarschijnlijk door in Oostenrijk, want op 26 januari neemt hij deel aan de Alternatieve tocht op de Weissensee. Hij heeft dus wel iets met ijs, want in zijn vroegere sportleven was hij onderdeel van bobsleeteam NL.
Jouw functie voor de bobslee was het starten. Waarschijnlijk vooral veel sprintwerk gedaan. Hoe trainde je vooral op dit onderdeel (waarschijnlijk verschil zomer en winter)?
Lino: “Bij de bobstart wordt hooguit 60 meter gesprint, de lengte en steilheid van de bobstart kunnen sterk verschillen per baan. Het wedstrijdseizoen bij bobslee loopt van begin november tot eind februari en de piek ligt in de maanden januari en februari (EK/WK /OS/afsluiting WorldCup).
In de voorbereiding (april t/m mei) wordt de basis voor het wedstrijdseizoen gelegd. Hier wordt veel omvang en conditiewerk gedaan maar nooit heel lang, vooral veel 400 meters en intensieve 200 meters (tot kotsen toe), later snellere 100 meters.
In de tweede cyclus wordt er toegewerkt naar de benodigde snelheid met een afbouw van 100 meters naar ‘het echte werk’, de 60 en 30 meter sprints. In deze periode wordt ook pas op spikes gelopen en doen we ook veel sprongen.
De laatste cyclus is puur ‘poweren’: supersnel, explosief en kort werk. Er wordt hier echt geen lang loopwerk meer gedaan, dat doe je in het wedstrijdseizoen ook niet want daar moeten de snelheid en explosiviteit onder- en vastgehouden worden.”
Jouw functie voor de bobslee was het starten. Waarschijnlijk vooral veel krachtwerk gedaan om die zware bob zo snel mogelijk op gang te brengen. Hoe trainde je voor dit onderdeel?
Lino: “Eigenlijk wordt er bij bobsleeën evenveel of zelfs meer kracht gedaan dan sprintwerk en in alle perioden. In de voorbereiding wordt de maximaalkracht opgebouwd en gelang het sprintwerk korter en explosiever wordt, wordt de krachttraining dat ook. Wel wordt er altijd met relatief zwaar gewicht getraind, ook in het wedstrijdseizoen. Oefeningen als de Squat (90 graden) en Voorslaan (Cleans) zijn leidend maar ook veel core, push en sprongen.”
Hoe belangrijk was jouw werk als starter? Wat maakt het nou uit als je in die korte aanloop een tiende van een seconde langzamer bent, dat maakt de piloot toch wel weer goed in de bocht?
Lino: “Mijn werk was heel belangrijk, de start is het belangrijkste gedeelte van de bobslee afdaling daarna komt het sturen en het materiaal. Een stelregel is dat 1 tiende van een seconde tijdsverschil bij de start uiteindelijk 3 tienden bij de finish kan zijn. Natuurlijk is het een sport waar alles moet kloppen en waar ook veel mis kan gaan. Zo weinig mogelijk fouten maken maar wel risico’s durven nemen is de kunst.”
Vanaf het moment dat de bobslee in gang was, was jouw werk voorbij. Klopt die aanname? En vanuit die ingedoken positie: hoe kwamen die geweldige snelheid en bochtenmanoeuvres op jouw lichaam door? En in hoeverre had je angst voor een crash?
Lino: “Mijn werk zat er na de start absoluut niet op want je moet als bemanning zo stil en aerodynamisch mogelijk achter de piloot (de stuurman) blijven zitten. Dan komt daar ook nog eens bij dat je mee moet leunen en tegendruk moet geven om sneller uit een bocht te komen en zelfs een crash te voorkomen. Een piloot ziet de baan maar de remmers moeten de baan ook kennen en ‘voelen’ hiervoor. Een bobsleecrash is alsof de hel losbarst en kan ook veel schade voor de bemanning betekenen, iets waar je niet te veel bij moet stilstaan maar wel je verantwoordelijkheid in moet kennen en nemen.”
Zijn jullie op enig moment in de positie gekomen dat deelname aan de Olympische Winterspelen in zicht kwam? Wat was jullie beste wereldklassering ooit? Hoe intensief was die winterse wedstrijdperiode eigenlijk?
Lino: “Ik ben van 1995 tot en met 2002 actief geweest in de sport en eigenlijk altijd in de kernploeg. In die tijd hebben we in 1998 net niet de eis van het NOC*NSF voor uitzending naar de OS in Nagano (Japan) gehaald door als 13 e te eindigen in plaats van 12 e op de wereldranglijst. In 2002 zijn we wel uitgezonden naar de OS in Salt Lake City (USA) met een top-10 klassering op de wereldranglijst, maar haalde ik als remmer de selectie niet. Jammer voor mij maar ik heb ontzettend veel meegemaakt en geleerd van die tijd als topsporter.”
Publicatiedatum: 22 januari 2018