De redactie wordt middels een pushbericht het mediakanaal van Facebook ingezogen, waar een film over een rode kaart aan Hans Verstappen viral gaat. Hans gaat aan de zijlijn weer eens over zijn theewater en wordt terecht het veld uitgestuurd. Niet voor de eerste keer, en dat met 40 jaar ervaring! Voor de redactie was dit ook de druppel en ging bij Hans verhaal halen.
Hans, ik heb jou pas voor de eerste keer ontmoet in Ede vanwege het plannen in GOAL. Weet dus niks van jou als sportinstructeur. Kun je daarover eens wat vertellen?
In 1973 de opleiding tot onderofficier gestart, met als doel om ooit Sportinstructeur te kunnen worden. Eerst moest je een aantal jaren bij eenheden dienen, in mijn geval logistiek en in 1980 mocht ik dan eindelijk naar de selectie voor LO&Sportinstructeur. Na afronding van een heel leuke opleiding, geplaatst op de Gen Spoorkazerne in Ermelo.
Een leuke anekdote uit mijn GSK periode was de navolgende. 103 Gnkbat had een uitwisseling met 110 Sanitätbat uit Budel. Dat Duitsers zich altijd volledig inzetten om te winnen, weten we natuurlijk allang. We hadden een spel, waarbij men zo snel mogelijk een grote spijker (volgens mij een 7 duimer) in een balk moest slaan. Een grote sterke Duitse soldaat begon vol overmoed aan zijn missie, maar sloeg daarbij ook diverse keren met de hamer op zijn eigen duim. Het resultaat was dat zijn duim nu dikker werd dan zijn pols, maar hij won wel. Nu weet je dus, waarom de Duitsers zo vaak winnen.
Na 7 leerzame jaren Ermelo, daarna als hoofdinstructeur (SMI) op de Bernhardkazerne aan de slag. Met het OCC (Cavalerie) de KL Cup gewonnen. Hiervoor haalde men alles uit de kast. Een militair in opleiding, die uitblonk in een bepaalde sport, werd na zijn opleiding geplaatst op het OCC en moest zijn kunsten in de diverse teams vertonen. Oh ja, en op de OCC orders stond altijd vermeld “sport is dienst en gaat altijd boven andere diensten”.
Vervolgens, LKol Tonnetkazerne, Kamp Nieuw Milligen, LO&S groep Ede en daarna C-LO&Sportgroep KvOK te Hilversum. Gesolliciteerd op de functie C-LO&Sportgroep Gen Maj Kootkazerne en vanaf dat moment mocht ik dus ook als Off uitloper mijn werkzaamheden vervullen.
Daarna ben je als uitloper op de Staf komen werken, ik meen bij het Kenniscentrum. Wat was je leukste of mooiste functie als officier?
Ja, in 2007 ben ik op de Staf komen werken in de functie Stafoff Bureau Opleiding en Trainingsontwikkeling. Dit was een zeer leerzame periode, waar vooral ook datgene wat ik aan praktijkervaring had maar ook bij de diverse opleidingen en werkervaring bij de Nederlandse volleybalbond opdeed, heb kunnen gebruiken. Naast het schrijven van diverse opleidingen, vond ik het werken in projectgroepen ook erg leuk om te doen. Projectgroepen Mentale training en Competentiemanagement, kwamen heel dicht bij mijn interessewereld. De leukste functie als officier was toch echt wel het werken met een LO&Sportgroep. Heel afwisselend en er gebeurde elke dag wel weer iets, waarin uitdagingen te vinden waren.
Ik bedenk mij nu ineens dat ik ook eigenlijk niks weet van jou over de tijd voordat je bij LO&Sport kwam werken. Hoe zag jouw sportcarrière er in je ‘jongere’ jaren uit?
Heb je even? Heb een zeer rijk, afwisselend sportleven gehad. Als jochie van 7 gestart met voetballen en heb dit gedaan tot mij 28e. Op 10-jarige leeftijd daarnaast ook nog 6 jaar als wielrenner wedstrijden gereden. Helaas was ik geen talent, integendeel zelfs. Sprinten en klimmen ging nog wel, maar afdalen en sturen was gewoon een ramp. Na mijn “wielercarrière” (ik voetbalde nog steeds), ben ik erbij gaan tennissen en vanaf mijn opleiding op de KMS ben ik ook begonnen met volleybal.
Toen zo rond mijn 40e de knieën niet meer meewerkten, heb ik nog 6 jaar badminton op competitieniveau gespeeld. Oh ja, omdat ik ben opgegroeid in de horecawereld, heb ik ook nog als dammer en biljarter wedstrijden gespeeld. Biljarten kon ik, in tegenstelling tot wielrennen, wel behoorlijk goed.
Wat ik wel van je weet, is dat je nauw betrokken bent geweest in het militaire volleybal. Kom maar op met je hoogtepunten en leukste ervaringen?
Na een aantal jaren kazerneteams en de Landmachtteams te hebben getraind en gecoacht, in 2002 ook begonnen als Tr/Coach bij het Nationaal Militair Damesteam. Enkele hoogtepunten: 2002 Wereldkampioen in Roemenië, 2004 WK zilver in Canada, 2006 WK Brons in Arizona USA, en in 2010 nogmaals WK Brons in North Carolina USA.
Leuke ervaringen een heleboel, maar eerlijk gezegd heb ik een hekel aan vliegen, dus de reizen erheen vond ik niet alles. Eigenlijk vond ik vooral steeds het toewerken naar een toernooi het allermooiste. Je zag in die periode het team groeien in niveau en dat gaf echt de meeste voldoening. Als je dan ook nog eens leuke successen behaald, is dat natuurlijk ook heel mooi. Ik kan wel zeggen dat ik diverse landen heb mogen bezoeken (India, Brazilië, Sicilië en wat ik hierboven heb genoemd), maar het grootste deel van deze bezoeken zat ik toch echt in de sporthal en achter de laptop om filmbeelden van eigen team en tegenstander te bekijken.
Soms hadden we een culturele dag, waarbij je toeristische attracties mocht gaan bekijken. De Niagara watervallen in Canada of bijvoorbeeld het Christusbeeld in Rio de Janeiro. Omdat ik heel veel van mijn vrouw hou, heb ik in een opwelling een paar mooie pannenlappen gekocht van deze bijzondere attracties. Eigenlijk ben ik dat elk toernooi gaan doen, waarbij de dames me ook vaak meehielpen om te zoeken. Bij mijn afscheid van het team in 2012, kreeg ik van hen ook nog een mooie pannenlap van hen cadeau.
En dan de echte aanleiding voor dit interview: je hebt deze week na 40 jaar actieve dient afscheid genomen als trainer/coach van het (civiele) volleybal. Ik neem aan dat je in die 40 jaar tijd niet slechts in Biddinghuizen gepassioneerd bezig bent geweest? En heb je misschien ook nog iets betekent binnen de Nevobo?
In 1998 heb ik de docentopleiding bij de Nevobo gevolgd en ben vanaf die tijd ook cursussen (vooral in de weekenden) gaan geven. Als trainer heb ik ook allerlei cursussen gevolgd en uiteindelijk in 2002 ook de hoogste trainerscursus (heet nu VT 5) afgerond. Ik werkte op dat moment ook bij eredivisieclub SSS, die een samenwerkingsverband had met de Nevobo. We hadden ook alle Jong Oranje spelers bij ons rondlopen en ben er nog steeds trots op dat we ons met dit jonge team handhaafden in de eredivisie.
In die tijd heb ik ook vele jaren teambuildingen verzorgd voor jeugd en Jong Oranje teams. Uiteraard kwamen de militaire skills hier heel vaak bij van pas.
Ook bij de Nevobo in vele projectgroepen gezeten en ik durf te stellen dat ik vanuit de opgedane kennis en ervaring van de LO&Sportorganisatie hier veel profijt van had, maar andersom ook de kennis vanuit mijn volleybalwereld weer bij het werken binnen de LO&Sportorganisatie heb kunnen gebruiken.
Al tijdens mijn opleiding tot toptrainer ben ik me gaan afvragen wat ik het leukste vond om te doen. Ik maakte de keuze om voor het Nat Mil team te gaan en vond dat naast mijn andere bondswerk niet te combineren met eredivisie. Daarom een niveau lager gaan trainen en sinds die tijd meer als clubtrainer door het leven gegaan. Naast de hoofdteams heb ik me dan ook erg intensief bezig gehouden met de ontwikkeling van de club, maar vooral ook met het ontwikkelen en begeleiden van talentvolle jeugd. Terugkijkend heeft dat laatste me nog het meeste voldoening gegeven. Heb veel talenten af kunnen leveren aan eredivisie of nationale selecties.
Nu dus gestopt met trainer/coach zijn en in oktober ga ik ook afscheid nemen als opleider bij de Nevobo. Ben erg benieuwd of ik deze uit de hand gelopen hobby kan missen. Ga iets doen op het sociaal maatschappelijk vlak en misschien ook weer het biljarten oppakken.
Publicatiedatum: 15 juli 2022
Onze andere website (Veteranenvereniging):
Onze supporters:
Video Fit for Action 2022