Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 

NADEREND AFSCHEID VAN JAN VAN DEN DOOL (2)

Door diverse (oud-)collega's van de werkvloer
Jan's laatste afscheid van de werkvloer in Bad Reichenhall, met vlak naast zich Ed Janssens

In navolging van de commandanten waaronder Jan gediend heeft, werd in het licht van het naderende afscheid van Jan ook de werkvloer bevraagd die onder Jan’s commando gestaan heeft. Dat leidde tot onderstaande memories.

Noorwegen 1 (Jacob Ensing en Ed Janssens): “Jan vond het als Cdt LO&Sportgroep Oranjekazerne niet erg om te ondersteunen tijdens oefeningen. Zo ook in 1997 tijdens oefening ‘Snow Falcon’ in Evje Noorwegen.

Pikant detail is dat Jan als Cdt van de sportgroep tijdens een weekend appèl naar voren mocht komen om van Bataljons commandant Vermeulen een tevredenheidsbetuiging in ontvangst te nemen. Dit voor de uitstekende wijze waarop de sportgroep de oefening ondersteunde.
In dezelfde adem waarin het vorige werd uitgesproken, kreeg Jan toch ook te horen dat we het weekend verplicht op het kamp moesten blijven omdat we met de groep te veel in het Noorse nachtleven waren gespot.

Jan vond het belangrijker om een biertje te drinken in Evjemoen (Noorwegen) dan op tijd op het kamp te zijn. Gevolg was dat hij en  zijn gehele instructeursgroep (die ook te laat waren) het weekend binnen moesten blijven terwijl de hele 12e brigade kon gaan stappen.

Bijgevoegd een foto waarin Jan waarneembaar zit te genieten van z’n lunch tijdens de oefening. Tevens op de foto te zien: Frank Brocks, Leon Kluitenberg, Humphrey Broos, Niek van Gils, Peter Vriesema, Stefan Allers en Jacob Ensing.”



Noorwegen 2 (Hans Wakelkamp): “Jan was in 2001 als een van de ondersteunende ski-instructeurs voor de oefening van het 12 e bataljon 11 LMB mee naar Noorwegen, te Steinkjer. Wij konden met de LO&Sportinstructeurs ’s avonds een keer met de snowscooter over een crossbaan een wedstrijd rijden.
De laatste deelnemers waren Jan aan het stuur en Niek van Gils met de camera achterop. Jan nam de laatste heuvel zo hard dat de snowscooter meters door de lucht ging. De snowscooter kwam daarbij schuin in de lucht te hangen. Het was spannend of ze hard zouden gaan vallen. De stuurmanskunsten van Jan hebben dat voorkomen.”

 

 

Hein van der Made: “Iedereen kan Commandant zijn in tijden dat het goed gaat. Jan heeft zijn portie ‘slechte’ tijden echter ook meer dan genoeg gehad. Wat ik daarin erg knap vond, was dat hij er stond toen het nodig was. Verantwoordelijk en inlevend t.o.v. de mensen die ‘klappen’ kregen en troost biedend aan zijn omgeving. Daarnaast heb ik Jan nooit uit balans gezien, zelfs niet toen tegenslagen ook bij hem zelf dichtbij kwamen. Daardoor straalde hij altijd rust uit naar zijn omgeving.

Zonder wrijving geen glans. Het is algemeen bekend dat Commandanten een zekere eigenwijsheid moeten hebben om te ‘overleven’. Die eigenschap was bij Jan zeker ‘in sterke mate aanwezig’. Onuitwisbaar staat in de herinnering gegrift dat heel de sectie OTK na een intensief stafproces tot een advies kwam en dat Jan na enkele seconden tot een ander besluit kwam. Tegelijkertijd zag ik ook de innovatieve denker die uitdaagde en prikkelde en daardoor de organisatie een duwtje gaf en waarvan we veel geleerd hebben.”

Afscheidsreceptie Wiljan

 

Wiljan van Vijfeijken: “Ik ken Jan al heel lang. Al vanaf het allereerste moment dat hij officier ging worden bij onze LO&S organisatie als G-klasser.
Bij opkomst in Ossendrecht in 1989 om te starten met onze sportopleiding, gingen zowel de C-klas, DFE-klas en G-klas samen op kennismakingsweek op de hei aldaar.

Jan was een jonge officier in opleiding en was de enige die de G-klas vormde.

Zodoende leerde ik hem kennen in Ossendrecht. Leuk dingetje is dat ik dus Jan heb zien starten maar dat Jan mij ook uitzwaaide toen ik mijn FLO-leeftijd bereikte in 2017. Hij is opgeklommen tot Commandant en ik was hem niet vergeten. Ik heb hem op persoonlijke toeft benaderd omdat ik gevoel bij de C en mens Jan had. Jan, nogmaals hartelijk dank dat je toen de moeite nam om mij na 40 jaar Defensie uit te komen zwaaien in Heeze. Zowel formeel  als ook informeel. Mede door jouw toedoen is dit een waardevolle happening geworden.

Jan werd als jonge officier in die week op de hei natuurlijk gebombardeerd als leidertje. Hij moest dat gemêleerde gezelschap daar dus af en toe van opdrachten voorzien. Dat viel uiteraard niet mee omdat de C-klas jong en eigenwijs was, de DEF-klas wat ouder was en meer ervaring had, waardoor Jan daar wel een aantal mooie leermomenten heeft gehad.

Wat me altijd is bijgebleven van hem, was het moment dat hij iemand een opdracht wilde geven maar hij niet echt het antwoord terug kreeg waar ‘ie eigenlijk op hoopte. Jan zwijgt dan en ik zag hem nadenken zo van...shit, hoe ga ik die vent toch de goede kant op krijgen? Na even pauze had Jan een ander verhaal waar hij ook zijn menszijn inlegde en het werd gedaan. Hup, en Jan ging door met officier worden.

Opleiding in Ossendrecht.


In het onderofficiershotel waren we daar allemaal ondergebracht. Na de kennismakingsweek moest de plunjebaal terug naar onze kamers. Vuile was naar huis en de rest netjes opgevouwen terug in de kast. Daar Jan tegenover mij sliep, kwam ik de week erna toevallig even op zijn kamer terecht. Het leek wel of Jan 9 weken oorlog achter de rug had. Geweldige puinzooi op zijn kamer, en daar moesten we wel wat van zeggen tegen hem. Kon ‘ie zelf ook wel om lachen. Dus Jan had opnieuw een leermoment. Toen wisten we dat we een bekwame officier erbij gingen krijgen maar ook een jonge gast die ietwat!!! slordig was.

Janneman...het ga je heel erg goed bij de CISM.

Bedankt voor ALLES wat we samen hebben beleefd in al die tijd.

We will meet again!!!”

Publicatiedatum: 20 februari 2019