Niet elk afscheid is hetzelfde, en ook de locatie niet. Die van Geert Suijlen was in beide opzichten bijzonder, want met een eigen glamping aan de Roermondse boorden van de Maas is de keuze om je ‘afscheidsreceptie’ niet op een kazerne te vieren misschien wel begrijpelijk.
Onder de vele genodigden bevonden zich een aantal, inmiddels voormalige, LO&Sport-collega’s die wij gevraagd hebben om iets over hun relatie met Geert te vertellen, wat leidde tot onderstaande (ook weer bijzondere) bloemlezing.
Anthony Scheepers
“Deze tekst bevat vele eigenschappen van collega Geert.
Bijnamen als Mooiboy, ondanks dat de haren wat dunner werden, was hij wel altijd zeer ijdel op zijn uiterlijk. Met een grote spray parfum ging hij de dag in.
Geert noemde bekenden meestal ‘grosse paardenloelie’, de Nederlandse vertaling is niet nodig, wel altijd met een glimlach en als geuzennaam voor zijn vrienden/bekenden waarmee hij een goed verleden had.
Geert vond zichzelf een alleskunner met balspelletjes, of het nu kicken in de zaal was, padellen of tennissen, volgens zijn waarheid heeft hij nooit verloren. Laatst nog met een padeltoernooi in een dubbel met William Verploegen had hij schijnbaar verloren, maar dat lag toen echt aan de onkundigheid van zijn dubbelpartner William.
Geert was ooit als Oefenmeester / Voetbaltrainer bij vv Echt (een roemruchte 1e klasser uit Limburg). Hij noemde in een artikel in het Limburgs Dagblad alle voetbaltrainers een stelletje postbodes. Gevolg…. grote ontzetting onder het trainersgilde in Limburg.
Geert had vroeger, in zijn tijd op de RvS Oirschot, een mooie motor gekocht met van die zijkoffers erop. Er waren vele bikers op dat moment op de sportgroep. Toen hij zijn nieuwe motor pontificaal parkeerde voor de sporthal kwam Dick Kuiten binnen in de volle koffiekamer met de vraag wie er pizza’s had besteld, omdat er een pizza-koeriersmotor voor de sportgroep stond. Gevolg: Geert verkocht zijn pizzamotor en schafte snel een stoerdere versie aan.
Op de afbeelding in de header is Geert in afwachting van al zijn vrienden die naar zijn feest komen.
Typerend voor dit feest was de grote diversiteit en grote opkomst van collega’s en oud-collega’s en natuurlijk zijn hechte vriendengroep uit Roermond. Net als “vroeger” was iedereen uitgenodigd met partner, die gelukkig ook in grote getalen aanwezig waren.
Aanwezigen zoals William “de Vijf” van Vijfeijken, tot Andre Wijnberger, tot Pieter van der Peet, Martijn Arends, Ronald Tielemans, Richard Sorée tot Dick Kuiten. Jonge collega’s zoals Anthony Scheepers, Esther Wijffels, Niels van Woerkum, Freek Vermulst tot Rob Oosterveer en Mark Hendriks. Teveel om allemaal op te noemen, maar typerend was de verscheidenheid in leeftijden. Iedereen die Geert goed kent, heeft een vriendschapsband voor het leven.”
Peter Crooymans
“De bijnaam van Geert is SCOOB. Dit heeft alles te maken met de complexe scobidoknoop. Hier was onze ‘oudste rouge’ (zo noemt hij zichzelf) geen Heer en Meester in. Deze bijzondere knoop was benodigd om het toggle-samenstel te kunnen maken.
‘Boel de Boel’ vindt zijn oorsprong in Zeeland. Tijdens een teambuilding – laat bij het kampvuur – stelde Geert voor om de boel de boel te laten. FF later zat iedereen naakt bij het kampvuur.
Gezelligheid kent geen tijd bij Scoob. Dit neemt hij altijd zeer letterlijk op. Tijdens een tripje op Ibiza kwam Geert maar net op tijd terug van het stappen om zijn retour vlucht naar NL te halen. ’s Ochtends om 06:15 terug in het hotel om vervolgens om 06:30 in de transfer te stappen richting airport.
Geert is echt een gezelligheidsmens. Events zoals: Meindels in de disco – Prins Carnaval – Boel de Boel – Culinaire reizen in binnen- en buitenland zijn activiteiten die Geert structureel als organisator in goede banen heeft geleid. Het programma tijdens deze activiteiten was dan ook altijd uitnodigend, intens, uitdagend, spontaan en vooral zeer leuk. Wat hebben we gelachen.”
William Verploegen
“Ik leerde Geert voor het eerst kennen toen ik me in 1990 mocht melden op de Simon Stevinkazerne in Ede, Geert werkte toen op de Elias Beeckmankazerne aldaar. Ondanks dat hij niet direct mijn collega was, kon je niet om hem heen. Ik als startende LO&Sportinstructeur zou door hem wel eens begeleid worden… In het begin dacht ik: ‘Wie is die gladde Brabander met zijn haartjes mooi gecoiffeerd en zijn bijdehandse praatjes’? Uiteindelijk heb ik Geert maar heel kort meegemaakt in Ede omdat hij overgeplaatst werd naar zijn geliefde Brabant.
De keren dat ik Geert daarna nog tegenkwam, was op de vele defensie kampioenschappen voetbal. Ook daar viel hij als speler op. Hij speelde altijd in een veel te strak kort broekje, met daaronder zijn gladde ingeoliede bruine benen waarbij de witte voetbalsokken hoog tot onder zijn knieën opgetrokken werden. Naast een redelijke vaardigheid als voetballer was zijn kwaliteit ook om met de mond de wedstrijd naar zijn hand te zetten. Menige tegenstander of scheidsrechter wist hij met opmerkingen of adviezen op een zodanige manier te beïnvloeden dat dit uiteindelijk in zijn voordeel was.
Uiteindelijk hebben we jaren later indirect samen gewerkt in Oirschot. Geert was toen verbonden als Smi/HI LO&Sport bij het 30e Natresbataljon. Ondanks dat Geert een drukke baan had, was hij veelvuldig te vinden op onze LO&Sportgroep. Daar manifesteerde hij zich vaak als een soort van ‘pater de familias’… De jeugdige startende LO&Sport collega’s werden bedolven onder de goedbedoelde adviezen van Geert. Veelal werd er terug gegrepen naar de goede oude tijd… Toen werd er nog ‘echt’ les gegeven en was de sportinstructeur naast trainer ook entert(r)ainer. Volgens Geert maakt de huidige collega zichzelf er te gemakkelijk mee af door een JBL box op standje 5 te zetten, instructiekaarten weg te hangen en gas er op. Ook werden de collega’s door Geert geïmponeerd met wat hij zoal bereikt had. Ze wisten niet anders dan dat Geert de allereerste Cordelet Rouge van Nederland was. Als ze het over skiën hadden, begon Geert vaak te lachen want de pistes die zij skieden deed Geert in het verleden al op twee ‘ oude binnen deuren’ onder zijn voeten. Maar bovenal was het op de sportgroep nooit saai als Geert aanwezig was.
Kenmerkende typerende woorden voor Geert: betrokken, ouderwets, sfeermaker, lachen, beïnvloeden, gedreven, digibeet, eigenwijs. Grote mond met het hart op de goede plaats.”
Niels van Woerkum
“Voor mij is Geert de Old School instructeur die mensen, leerlingen, cursisten, collega’s, etc. kan boeien en binden! Hij is een echte mensenmens en neemt nooit een blad voor de mond.
Trok altijd zijn eigen spoor en zwom vaak tegen de stroom in maar altijd met een hoger doel of belang, hierdoor wordt hij ook zo gewaardeerd bij veel collega’s.
Ikzelf heb veel geleerd van Geert zijn creatieve geest, zijn oplossend vermogen om van niets iets te maken en ook zijn organisaties zijn altijd spectaculair te noemen. Tijden zijn veranderd en ik kom er steeds vaker achter dat ik de nieuwe generatie sportinstructeurs probeer mee te nemen in de goede oude tijd van het sportinstructeur zijn, met minimale middelen en maximale beleving! Iets wat de nieuwe generatie zich bijna niet meer voor kan stellen met alle middelen die we nu tot onze beschikking hebben.
Deze goede oude tijd was op het lijf van Geert geschreven en in deze hoedanigheid probeer ik met andere (jonge) HI’s de link te zijn tussen de oude garde en de nieuwe instructeurs.
We hebben een fantastisch afscheid gehad bij Geert in Roermond en gezien het aantal aanwezigen gaf dit wel aan wat voor mensenmens Geert is. Zelfs zijn oude PSV jeugdelftal welke hij als trainer onder zijn hoede had (1995) komt nog jaarlijks bij hem bezoek.”
Publicatiedatum: 23 juli 2025