In 2021 kwam Hoofd Bureau Internationale Militaire Sport, Overste Jan Maree, met het idee om deel te nemen aan de  Militaire Wereldkampioenschappen Skiën te Berchtesgaden, Duitsland. Dit idee werd om zeep geholpen door corona, evenals in 2022. Echter gaf Overste Maree niet op en begon zijn zoektocht naar een geloofwaardige en representatieve teammanager, zijn idee was Adjudant Niek van Gils.

Hij aanvaarde deze uitdaging en ging op zijn beurt op zoek naar coaches, die zo een team konden samenstellen.
Dit werden respectievelijk Smi Daniel Lamain voor het Langlaufen (cross-country) en Smi Marco Althuizen voor het toerskiën (mountaineering/orienteering).

Echter, door de geringe tijd van voorbereiding werd er gekozen voor “bekenden” binnen onze LO&Sportorganisatie. Hier werden de volgende personen voor gevraagd:

Langlaufen:
Sgt1 Pascal Timmermans deelnemer
Sgt1 Henk Wibbelink deelnemer
Smi Dennis Roeloffzen deelnemer
Smi Daniel Lamain deelnemer/coach

Tourskien:
Sgt1 John Sanna                deelnemer
Smi Rob van der Sluis      deelnemer
Smi Marcel van Panhuis  deelnemer
Smi Marco Althuizen        deelnemer/coach

De Langlaugploeg

Na enig speurwerk en mailwisselingen, van onze teammanager, met Zweden bleek dat er maar 2 man mee mochten doen met het tourskiën maar dat er wel plek was voor 2 man ski-oriënteren.
Ervan uitgaande dat het ski-oriënteren op tourski's zou zijn, gaven John en Marcel zich hiervoor op. (Bleek later op langlauf ski's te zijn 😀)
Aangezien we als team voor de eerste keer meededen, hadden we natuurlijk ook vele vragen. En al die vragen gingen via Niek van Gils richting Zweden en meermaals kwam er slechts summiere info vanuit de organisatie terug. Dus voor een aantal onderwerpen bleef het voor ons gissen en gokken.

Daniel Lamain was ondertussen druk om tenues te regelen voor de atleten en  Marco Althuizen zocht naar materialen voor het toerskiën.
Wetende dat dit een try-out / pilot is en dat de Militaire Wereldkampioenschappen 2025 te Zwitserland de end-state zijn, wilden we zo goed als mogelijk aan de startlijn verschijnen. En ondanks het korte tijdsbestek moesten er toch nog wel de nodige trainingsmeters gemaakt worden.

Dat bleek voor sommige toch lastig: een volle werkweek, kinderen, vrouw, oefeningen en overige maakten het moeilijk om gericht in een trainingsplan danwel train as you fight te gaan trainen. Dan maar op karakter!!😅
Henk Wibbelink kwam bijvoorbeeld 2 weken voor het vertrek naar Zweden nog terug van een periode van 4 maanden Curaçao.
Op 27 maart 2023 vertrok het gehele team, samen met Jan Maree, vanaf Schiphol via Stockholm naar Lulea. Daar aangekomen was het nog een korte busreis naar het plaatsje Boden.
Met slechts 7 uur vertraging kwamen we midden in de nacht bij het Garnizoen van Boden aan.
Hieronder volgen de verhalen van de personen die meegedaan hebben aan de verschillende onderdelen:

Ski oriëntering, Sgt1 John Sanna:
Marcel en ik werden benaderd voor het toerskiën op het World Militairy Skiing Championchip te Zweden. Omhoog rammen op de stijgvellen en weer naar beneden glijden.
Uiteindelijk kwam er wat meer info vanuit de organisatie, namelijk dat er een oriëntatie-onderdeel bij zat waar 2 man aan deel konden nemen.
Oriënteren tijdens het touren, prima waarom niet!!
Alleen is dat oriënteren niet op toerski’s, maar langlaufend op skatingski’s en dat door een bos met wat hoogtelijnen……
Dat wordt steeds mooier. Gelukkig zijn wij, van de LO&S, van alle markten thuis en was het daarna een zoektocht voor de juiste uitrusting voor dat onderdeel.
Tijdens de officiële trainingsdag, waarbij we vooral hebben afgekeken bij de andere atleten, kwamen we erachter dat we nog wat aanpassingen moesten doen aan de uitrusting.
Goed voorbereid en met lichte wedstrijdspanning werden Marcel en ik de volgende dag weg gestart zoals we dat kennen bij een ‘normale’ oriënteringswedstrijd.
Ze trekken met een sneeuwscooter en tracker allemaal paden door het bos met reliëf en dat zetten ze uit op een OL-kaart. Je kunt je wel inbeelden wat daar de funny’s van zijn. Je kunt geen skatingslag maken en zodra je buiten het spoor raakt, lig je in de tiefsneeuw of tegen een boom.
Dubbelstokkend en balancerend door het bos, zoekend naar de 25 posten verdeeld over 12,5km, waarbij de toppers ons links en rechts voorbij vlogen op die smalle paadjes.
Na een goede 2 uur zagen Marcel en ik elkaar weer bij de finishlijn.
Lekker aan het bonken geweest en we hadden elkaar genoeg ervaringen onderweg te vertellen, vooral wat we de volgende keer anders zouden doen!

John Sanna

Ski Mountaineering, Smi Marco Althuizen:
Ons parcours lag in het skigebied van Storklinten, ongeveer 30 min rijden vanaf Boden.
Denkende dat we goed en licht materiaal hadden, kwamen we toch bedrogen uit op de trainingsdag.
De topatleten hadden namelijk ski’s die net iets breder zijn dan langlaufski’s, korter zijn dan de reguliere ski’s en vellen die door middel van een elastiekje en een sprongetje omhoog onder de ski’s kunnen worden uitgetrokken. Geen verstelbare stokken, maar men heeft langlaufstokken.
De dag voorafgaande aan de wedstrijd werd het parcours bekend gesteld;
2 rondes van 2x off-piste omhoog, 1x te voet op een goede rode piste omhoog (de ski’s moeten bij het omhooglopen aan de rugzak geborgd zijn) en 3x off-piste omlaag.
Totaal 14km, 1600 hoogtemeters en 17 x vellen erop of eraf.
Volgens Smi Rob vd Sluis een uitdaging, aangezien het wisselen van de stijgvellen 2 a 3 minuten tijdverlies op zal leveren t.o.v. overige deelnemers.
Op de wedstrijddag zelf sneeuwde het en wat we al verwachtten gebeurde ook. Bij de start ging men er als een malle vandoor, na 500m lagen we al 100m achter, maar als oudere diesels hadden we vertrouwen in onze strategie.
Na onze 1e ronde kwam, net voor het finish, de 1e deelnemer ons al voorbij, maar ook gelukkig stapten er op dat moment, voor en achter ons, ook al een aantal deelnemers uit vanwege de vermoeidheid, gelukkig: onze strategie werkt!
Na ruim 2 uur kwamen we over de finish, moe, voldaan en lessons learned.
Eenmaal in het restaurant van het skigebied kregen we een uitgebreide lunch en een, in onze ogen verdiende, halve liter gerstenat.

Marco Althuizen en Rob van de Sluis

Langlauf, Sgt1 Pascal Timmermans:
Het langlauf parcours was een ronde van 5km met 177 hoogtemeters.
Deze ronde moest 3x afgelegd worden. Op de donderdag was de wedstrijd, in de dagen ervoor hebben we 2x kunnen trainen op het parcours. Dit was al een hele ervaring: steile heuvels en afdalingen, wennen aan de latten en snelle atleten die voor hun doen ons rustig voorbij vlogen.
De dag voor de wedstrijd kregen we nog een briefing en werd de startvolgorde bepaald. Dennis Roeloffzen mocht als nummer 3 starten met 60 hongerige top atleten achter hem. Voor hem, Sanna, Wibbelink en Lamain was het een goede wedstrijd, een nette prestatie neergezet.
Van Panhuis had de pech dat hij na een valpartij zijn enkel blesseerde en niet meer verder kon. Bij mijzelf raakte door een val mijn schouder uit de kom. Voor de zekerheid een ziekenhuisbezoek waar geconstateerd werd dat de schade mee viel. Iedereen heeft kunnen genieten, de sfeer was tijdens het evenement super.
Sportieve aanmoedigingen van andere landen en Daniel Lamain kreeg, nadat hij zijn stok brak, een andere stok van de Zwitserse coach.

Conclusies:
Het deelnemersveld, in alle disciplines, bestaat voor 98% uit militairen die een topsportcontract hebben. Zij hebben als enige functie sporten, daarnaast maken ze vaak ook deel uit van het Nationale Team van hun eigen land. (Als voorbeeld: de Oostenrijkse Lisa Hauser, 2x OS en elke winter te zien op Eurosport bij de World Cup Biathlon.)
Zoals ik al eerder benoemde is 2025 Zwitserland de end-state.
Met alle ervaringen / know-how / lessons learned gaan we dan ook voor deelname in 2025 vroegtijdig op zoek naar een zo sterk mogelijke delegatie militairen vanuit de gehele krijgsmacht.
We kijken terug op een super evenement! We hebben met zijn alle genoten van de sport, de nieuwe vrienden van andere landen, mooie momenten met elkaar en het Project X moment.
(Voor meer info omtrent het Project X moment verwijs ik u door naar de Aoo Niek van Gils.)
We willen bij deze de gelegenheid nemen om onze Chef de Mission, Overste Jan Maree, en teammanager Adj Niek van Gils te bedanken voor alle tijd en effort vooraf, tijdens en achteraf van het kampioenschap en dat we de gelegenheid hebben gekregen dat we mochten deelnemen en ons land konden vertegenwoordigen.

Marcel van Panhuis

Tot slot:
In alle disciplines zijn we bijna als laatste geëindigd, maar dat mocht de pret niet drukken.
Echter mogen we als vlaklanders trots zijn dat we, ten opzichte van vele andere landen, winnaar zijn in (militair) voorbeeldgedrag, uitstraling en gezelligheid.

Deze tekst past u aan door erop te klikken.