Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 

40 JAAR LO&SPORT, MEMORABELE MOMENTEN, MARKANTE MENSEN
PROLOOG : BOB OOSTHEIM

Door : Wil Maaswinkel  

Markante Mensen Memorabele Momenten (10 e etappe Tour de France, is Lau markanter dan Bau en is de wederopstanding van Gesink een memorabel moment?)

Op 29 december 2015, is de LO/Sportorganisatie KL 40 jaar “zelfstandig”. ‘Doen we daar iets mee?’ is de vraag, die de redactie zich stelde. De uitkomst: in de maanden september, oktober, november en december doen we iets op www.fitforaction.nl met:

·         Memorabele Momenten: momenten in de LO/Sportorganisatie, die zoveel invloed hadden en/of
          indruk maakten dat ze zijn onthouden.

·         Markante Mensen: mensen uit de LO/Sportorganisatie die bijzonder, opvallend of een beetje gek
          zijn.

Die momenten beschrijven en die mensen portretteren, dat moet de moeite waard zijn. Maar in veertig jaar zitten veel momenten en wat onthouden wordt, verschild nogal. Wanneer val je op? Wanneer ben je gek of bijzonder? Ook daarover wordt verschillend gedacht! Een voorbeeld.

Markant, bijzonder en een beetje gek

Als “broekie”, startend LO/Sportofficier, eind jaren zestig in Seedorf, had ik het geluk te werken met Bob Oostheim. Bob was de man die, volgens de overlevering, besloot de frietwagen, die tegenover de kazerne in Harderwijk stond, op een dieplader te zetten. Die frietwagen moest mee naar de grootste oefening met dienstplichtigen ooit. De oefeningen werden gehouden in het Franse La Courtine! Bob’s logica: de frietboer kon daar dan gewoon zijn friet blijven verkopen!

Bob was, in mijn Seedorf periode, LO/Sportofficier Nederlandse Troepen Seedorf/Hohne en mijn Commandant. Nu is over de vraag of Bob bijzonder was, niet zoveel discussie. Of hij gek was blijft een vraag, maar zijn alle geboren Amsterdammers niet een beetje gek? Als Mart Smeets Michel Cornelisse, Amsterdammer en ploegleider van een Tourploeg karakteriseert als: “een spreekwoordelijke Amsterdamse spiegel van humor, bravoure en gogme, die de lach inzet als doping en het dollen als voeding om zijn renners Parijs te laten halen” denk ik aan Bob. Wie Bob gekend heeft, is het eens: met Bob in de buurt “never a dull moment”, altijd wat te lachen. Bob een vat vol wilde ideeën.

Sportgroep als Reisbureau

De LO/Sportgroep Seedorf had natuurlijk al veel ervaring als reisbureau. Afwisselend reisden ze de ene week met groepen militairen naar het stadion van Werder Bremen en de andere week naar het stadion van HSV. Maar een trip naar de Schaatskampioenschappen, in het Bislet stadion in OSLO - een inval van Bob -, was andere koek. Maar het kwam ervan! Het was 1970, de tijd van Ard, Keesie en Jan (voor de jonkies: de schaatsers Ard Schenk, Kees Verkerk en Jan Bols). Met bussen gevuld met Seedorfsupporters en dozen gevuld met (belastingvrije) alcohol, als smeerolie voor het verblijf in Noorse kazernes, werd er vertrokken. Met zijn allen de schaatsers aanmoedigen en uitbundig genieten van de sfeer en de wedstrijden in een vol Bislet-stadion. Maar Bob vond dat de militairen, als Nederlandse supporters, dezelfde oranje schaatsmutsen moesten dragen als de schaatskernploeg! En als Bob wat in zijn kop had, dan….

Oranje Schaatsmutsen

Dus werd aan Leen Pfrommer, de nationale trainer/coach, gevraagd welke firma die wollen mutsen leverde. Leen was wat afhoudend, want “de mutsen waren exclusief voor de ploeg”. Maar Bob was niet voor één gat te vangen. Natuurlijk mocht hij even in het mutsje van Jan Bols kijken. Het merk werd genoteerd. Een Noorse firma produceerde Noorse truien en de geliefde oranje schaatsmutsen. Maar hoe kregen ze die handel zo goedkoop mogelijk van Noorwegen naar Seedorf? Twee sportinstructeurs in de auto naar Noorwegen. Mooie reis en een gastvrij onthaal met eten en slapen bij de directeur van de firma! Heerlijk genoten. Ze konden de mutsen en truien niet aanslepen, ze gingen als warme broodjes over de toonbank! Dus een nieuwe zending bestelt. Gezien het enthousiaste verhaal van de vorige reis, zouden nu Jack Jekel en Bob zelf de mutsen en truien halen.

Jack Jeekel


Bob en Jack op reis

Best een lange reis in het autootje van Jack. Aangekomen een tegenvaller. Geen gastvrije ontvangst, daar staan de dozen “het beste met het been”. Hotel zoeken? Geen zin, geen geld, geen tijd! Dus terugrijden. Met de veerboot terug in Duitsland, verschijnt de douane: “inklaren heren?” en “papieren?”. Geen (NATO) inklaringspapieren. Zijn in Seedorf. Dat betekent lang wachten! De Douane rijdt weg, niet meer te zien. Daar staan Bob en Jack op een volledig lege kade. Wat te doen? Blik van verstandhouding tussen Jack en Bob. Rijden! Nog geen tien minuten later één politie-Mercedes met zwaailicht voor en één politie-Mercedes met zwaailicht achter de auto. Uitstappen, handen op het dak van de auto. Ze worden gefouilleerd. Jack in de voorste, Bob in de achterste auto, afgevoerd naar het politiebureau. 

Opsluiten die hap

Verhoor: Nederlandse militairen, papieren in Seedorf, dus geen boeven. Polizei belt met Marechaussee Seedorf. Die informeert bij de Welzijnszorg. Militairen onderweg met truien? Welzijnszorg: “geen mensen van ons”. Marechaussee aan Polizei: “geen handel van ons”. De stemming wordt grimmig. Veters en broekriem inleveren. Bob ontsteekt in woede, eist behandelt te worden als NAVO-Officier. Eist direct contact met zijn Brigadegeneraal Walboom! Polizei bindt wat in, er volgt rechtstreeks contact met generaal Walboom. Motorordonnans brengt papieren, Jack en Bob worden vrijgelaten. Ze krijgen nog wel een forse boete aan de (sport)broek. Maar als ze het jaar daarop met nog meer bussen en supporters afreizen naar het WK in Gothenburg in Zweden, hebben alle supporters oranjeschaatsmutsen op! Er is weer een sterk verhaal bijgekomen. 

Publicatiedatum: augustus 2015