De redactie houdt Koen Kusters al een tijdje scherp in de gaten, want zijn ontwikkeling als behoorlijk snelle hardloper vertoont een behoorlijke steile lijn omhoog en het einde lijkt, gezien de nog relatief jonge leeftijd van Koen, nog lang niet in zicht.
Hoe steil? Toen Koen als spijkerbroek binnen kwam, 3 jaar geleden alweer, liep hij de 10km in 36 minuten, inmiddels raffelt hij die al in 33:20 (en dat pr staat al een jaar dus zegt koen "daar gaat binnenkort weer een hap af!"). De 5km evolueerde van 17:30 naar 15:30 en de 3km liep hij in 9:03. Limburgs steil, dus.
Op woensdagavond 01 februari werden er op de Facebookpagina van de Sportcommissie foto’s gespot waarbij Koen op het hoogste podiumplekje stond. De actie om onze aimabele stafcollega te verleiden voor een interview was gelukkig kansrijk.

Koen, we beginnen met de aanleiding. Vorige week woensdag heb je deelgenomen aan het Defensie Kampioenschap Cross. Kun je een kort wedstrijdverslag geven en ook de voorbereiding hier op?
“Dit was voor mij een wedstrijd die er even tussendoor zou komen. De zondag ervoor was namelijk de Mastboscross, dit was tevens een internationale militaire wedstrijd waar o.a. Turken, Albanen, Belgen & Denen aan mee deden. Aangezien dit een lange cross zou zijn, had ik mij voor het Defensie Kampioenschap (DK) ingeschreven voor de korte cross. Echter liep ik het weekend (naar wat ik dacht) een blessure aan mijn enkel op, dit bleek een blokkade in het enkelgewricht die blijkbaar los getrokken kan worden. Weer iets geleerd, echter de Mastboscross niet kunnen lopen. Helaas is het animo voor de DK op dit moment niet super waardoor de deelname niet reusachtig was. Gelukkig was het wel een leuke cross met de mensen die er wel waren! En voor mezelf ging het prima met een eerste plek op deze korte cross.
Tevens had de organisatie er een snack in verstopt doormiddel van een carrousel  (de meeste zullen dit kennen van het veldrijden). Voor mij was dit iets nieuws in de cross, net zoals voor iedereen, haha. Als loper vond ik het persoonlijk iets minder, echter als toeschouwer vond ik het erg leuk om te zien. Je ziet veel mensen wat langere tijd bezig in plaats van dat je ze in 1 tel voorbij ziet komen”

Nog niet zo lang geleden heb je ook deelgenomen aan het MWK cross. Hoe is dit internationale kampioenschap bevallen?
“Ik heb afgelopen jaar inderdaad de eer gehad om mee te mogen met het militair team naar Portugal voor de lange cross. Hier gingen we met 5 atleten heen om te strijden tegen wereldtoppers zoals o.a. Lewandowski of Gressier. De wedstrijd zelf heb ik helaas niet als prettig ervaren, na 2 rondes (van de 5) was ik al aardig gesloopt. Toch heb ik het tempo enigszins vast kunnen houden maar genieten was er niet meer bij… Verder vind ik bij zulke kampioenschappen het contact met de andere nationaliteiten erg gaaf, zo zie je vaak dezelfde gezichten op verschillende kampioenschappen weer terug.“

Je had daarvoor ook nog een hele bijzondere wedstrijd in een Zuid-Amerikaans land. Kom maar op!
“De marathon in Peru was voor mij heel speciaal. Een week of 7 voor de marathon kreeg ik te horen dat ik alsnog mee mocht. In eerste instantie was er gekozen voor lopers die ooit al een marathon hadden gelopen. Dit was voor mij een flinke domper aangezien ik erg gemotiveerd was voor deze marathon en ik in de veronderstelling was dat ze voor mij zouden kiezen... Echter waren er een aantal afgevallen waardoor ik toch mee mocht.
Zelf had ik nog weinig ervaring met het lopen van zulke afstanden aangezien ik wedstrijden van 5 tot 10km deed. In eerste instantie heb ik met mijn coach besproken of het verantwoord was om vol  in te steken op de marathon in dit korte tijdsbestek, een risico voor overbelasting lag natuurlijk om de hoek. Ik liep al 80km in de week maar om dit in 7 weken op te krikken naar 140+ was een utopie (zonder geblesseerd te raken). Dit hebben we dan ook niet nagestreefd en hebben er ook een hoop fiets trainingen in verwerkt om het aeroob vermogen goed te kunnen trainen zonder de schokbelasting. Uiteindelijk is mijn intensiefste week qua omvang 127km geweest met ook een flink aantal uren op de fiets.
Naast de voorbereiding lagen er nog meer hindernissen richting de marathon, waaronder de reis erheen en 2 dagen later de marathon al. Tijd om de jetlag eruit te halen of te acclimatiseren was er niet. Want ook de weersomstandigheden waren hier niet optimaal vanuit ons kikkerlandje. De temperatuur was rond de 23-25 graden, echter was de luchtvochtigheid 97%+. Aangezien we ons hier niet op hebben kunnen voorbereiden, was het gewoon accepteren.
Wat er deze week in Lima onder andere voor mij uitsprong, was het feit dat we behandeld werden als professionele atleten. Op het vliegveld werden we opgehaald en met politie escorte vervoerd naar het voormalige topsportcentrum waar de Pan-American Games hebben plaatsgevonden. In het topsportcentrum werd alles voor ons (en onze internationale collega atleten) geregeld. Gedurende de marathon was een van de drukste snelwegen van de stad afgesloten zodat wij daar de wedstrijd konden lopen, dan komt er wel een besef dat het iets groots is waar je aan mee doet. In totaal waren we met 80 atleten, iedereen zijn eigen drank tafel, onze eigen verzorger & teammanager die ons de drank aanreikte, alles draaide om de atleet. Mega gaaf om mee te maken!
Uiteindelijk heb ik in minder dan 7 weken (inclusief taperen) in Lima (Peru) mijn debuut op de marathon mogen maken in een tijd van 2.37.30! Dit was voor mij het eerste Militair Wereld Kampioenschap maar dus ook mijn eerste marathon en dat was gaaf! En het gevoel om een marathon op deze manier te finishen valt moeilijk te beschrijven. De hele entourage om een WK heen, daadwerkelijk olympiërs aan de streep en hoe de wedstrijd om jou als atleet draait maken dit onvergetelijk.”

Het eerste idee voor dit interview ontstond een paar jaar geleden al, toen je zou gaan deelnemen aan de Militaire Wereldspelen in de winter. Dat zou een primeur zijn maar ging niet door. Hoe zat dat ook al weer precies?
“Inderdaad! Vaak is bij de kalender van de Militaire Wereld Kampioenschappen de vraag of het daadwerkelijk ook door gaat. Het is nu 3 keer voorgekomen dat een evenement niet doorging waaronder de Militaire Winter Spelen (daarvoor 2 keer de cross in Portugal). Vooral de Winterspelen zijn toen niet doorgegaan ivm COVID-19. En het zure hiervan was, dat achteraf gezien de COVID pandemie toen op een laag punt was waardoor evenementen wel door konden gaan, echter was vroegtijdig al de stekker er al uit getrokken.”

Je bent al een tijdje lid van de Atletiekploeg. Kun je wat algemene informatie over deze equipe met ons delen?
“Bij het militair team Atletiek zijn we bezig met het bouwen van een team om wedstrijden af te gaan (militair, maar ook civiel). Zo krijgt het team steeds meer vorm en krijgen we er gelukkig ook wat dames bij. We hebben ongeveer 1 keer per 6 weken een gezamenlijke training waarbij we verzamelen in Vught of Harderwijk. Hier worden we begeleid door een trainer en is ook de teammanager aanwezig met de verzorger. Dit is ook een moment waar vaak informatie wordt gedeeld over mogelijke wedstrijden die er aan komen. Sinds vorig jaar hebben we ook 1 keer per jaar een trainingsstage, afgelopen jaar hebben we dit met de Belgen gedaan in België. Dit is tot stand gekomen vanuit een Militair Wereld Kampioenschap.
Bij het militair team zijn we trouwens altijd op zoek naar meer atleten!”

Publicatiedatum: 10 februari 2023