Vrienden van het dienstvak LO&Sport
 

40 JAAR LO&SPORT: MEMORABELE MOMENTEN, MARKANTE MENSEN
AFLEVERING 6 : OPRICHTING BAD REICHENHALL

Door : Gert Borneman  

In de jaren ‘90 waren de Grens Verleggende Activiteiten erg populair bij de eenheden. In eerste instantie werden die verzorgd door het KCT. Omdat dit voor hen niet meer te behappen viel, zijn wij als LO/S org hier ingesprongen. Klimopleidingen voor de instructeurs werden door ons verzorgd, zoals de Cordelet’s Vert en Rouge. De uitvoering kwam ook volledig in onze handen. Dit was een groot succes.
De locatie in Siedlinghausen werd door de kliminstructiegroep ontwikkeld. Vele eenheden hebben hier hun GVA programma gedraaid. Daarbij kwam ook de ondersteuning voor de internationale GVA. Diverse eenheden gingen naar het buitenland, bijvoorbeeld Guillestre in Frankrijk, waar geoefend werd door de Luchtmobiele brigade. Het thema was eigenlijk: ‘Hoe stress te herkennen en hoe hier mee om te gaan?’ Iedereen was hier over zeer positief.

Buitenlandverbod
Begin 2001 werd het idee geopperd om een pilot wintertraining te gaan draaien. Gerrit Pasman en ik werden door Nico Spreij benaderd om daar invulling aan te geven. In oktober van dat jaar hadden wij nog steeds niets gehoord, vandaar dat wij bij Nico hebben geïnformeerd hoe het ervoor stond. Er was nog niets gerealiseerd dus kwam het erop neer dat Gerrit en ik in december 2001, i.v.m. de sneeuw zekerheid, naar Les Deux Alpes trokken om daar, samen met de verwerver van de KL, een verkenning uit te voeren. Januari 2002 heeft Gerrit daar een aantal weken de leiding gehad, waar ikzelf later bij aanwezig was om samen met Gerrit en Nico Spreij de periode te evalueren. Het hele programma zou in de winter doordraaien en in de zomer zou er een programma gaan komen in Orb (Zuid-Frankrijk). Kort nadat de evaluatie was uitgevoerd, werden bij Defensie alle activiteiten gestopt i.v.m. het zogenaamde failliet zijn. Ik herinner mij nog een brief van een generaal waarin stond dat het absoluut verboden was om deze activiteiten nog in het buitenland uit te voeren. De slimme commandanten vonden andere wegen om dit te omzeilen, maar het werd steeds minder. In deze tijd gingen we veel naar Limburg. Uiteindelijk zakte het toch langzaam weg, dit tot onvrede van de commandanten. Deze gaven na enkele jaren bij de legerleiding te kennen, te proberen deze activiteiten nieuw leven in te blazen. Zij wilden weer aansprekende GVA oefeningen in het buitenland, mede om hun personeel binnen te houden. Deze zagen de spotjes voor werving en selectie op de TV, maar dan moest dat natuurlijk ook in werkelijkheid plaats vinden.



Intensieve klusjes

Verdiende rust

Onvrede
Gerrit Pasman was ondertussen een aantal keren met eenheden in Bergtesgaden en Bad Reichenhall geweest en had al meerdere contacten met de Duitsers. Inmiddels was het 2005 en werd de onvrede van de commandanten steeds luider en dat resulteerde in het verzoek aan de LO/Sportorganisatie om ergens wat te ontwikkelen. Ik was in die tijd C-LO/Sportgroep in Oirschot en Gerrit Pasman was mijn tweede man. Eigenlijk hadden wij hier geen bemoeienis mee, maar door onze expertise werden wij hierin betrokken.

Nico Spreij, Rob Jansen en Gerrit Pasman zijn naar Bad Reichenhall vertrokken, waar afspraken werden gemaakt over alles wat zo'n week tot een succes zou brengen. Gerrit zou het inhoudelijke programma uitwerken en daar de leiding over krijgen. Werken vanuit de kazerne met de bergen naast de deur. Op de kazerne waren alle faciliteiten aanwezig zoals voeding, overnachting, mgd, etc. Daarbij was er in de directe omgeving een militaire lift. Deze brengt je naar 1600 meter waar je in de winter optimaal en veilig kunt oefenen. In 2005 zou er een pilot plaatsvinden. Een eenheid uit Seedorf zou de pilot draaien. Gerrit zou hier enkele weken naar toe gaan als Technisch Leider om de zaak op te starten. Maar nog voordat hij daar daadwerkelijk naar toe kon, noodzaakten privé omstandigheden hem om af te haken en werd ik als Technisch Leider aangesteld.

Permanente bezetting van drie man
De weken dat het programma heeft gedraaid werden een groot succes. De insteek was om te gaan werken met de Vormingsmatrix. Tijdens de activiteiten werd er door ons geobserveerd en later teruggekoppeld. Tevens werd het functioneren van de groepscommandant bekeken en geëvalueerd. Nico Spierenburg heeft hier een grote rol in gehad. Hij was bij uitstek geschikt de instructeurs op het spoor te zetten hoe om te gaan met de matrix en hoe te evalueren. De eenheden waren hier erg over te spreken. Ze hadden weer avontuurlijke oefeningen die gekoppeld werden aan het begrip Vorming. Na de evaluatie, augustus 2005, werd het stil. De conclusie was dat de LO/S org vanaf 1 januari 2006 deze oefeningen permanent in Bad Reichenhall zou gaan verzorgen. Mooi zo.
Zoals gezegd hadden Gerrit en ik genoeg te doen op de RVS in Oirschot. Het was stil en het bleef stil. Wij maakten ons zorgen dat het niet goed zou komen. We stelden een brief op en stuurden die naar Nico Spreij, onze LO/S commandant. Hierin gaven we aan dat we ons zorgen maakten omdat 1 januari snel dichterbij kwam. Ook gaven we hem een paar aanbevelingen. Snel werden we uitgenodigd in Amersfoort om e.e.a. toe te lichten. Onze aanbeveling was om er een permanente bezetting neer te zetten van 3 man die aangevuld zou worden met 7 gastinstructeurs. Daarbij gaven we ook aanbevelingen voor het materiaal en dergelijke. Nico vroeg ook wie die 3 man dan moesten zijn. Gerrit was de meest logische keuze, aangevuld met 2 andere instructeurs. Ik was als C-LO/Sportgroep RVS eigenlijk niet vrij te maken. Maar de privé problemen van Gerrit waren dusdanig dat het voor hem absoluut onmogelijk was om van huis weg te gaan. Hoe nu verder?
Nico zou hierover nadenken. Ik weer naar Amersfoort in gesprek met Nico. Ik gaf Nico aan dat ik de kar wel wilde trekken, maar dat ik het niet kon combineren met mijn werk op de RVS. Hij vond het dermate belangrijk, dat hij mij vrij zou maken om het project op te starten. Maar wie zouden er dan met mij mee gaan? Nico gaf aan dat ik hierin een vrije keuze had. Belangrijk was dat iedereen in het team paste en dat ze vakinhoudelijk aan de top stonden. Mijn keuze viel op Ed Janssens en Muuk Harmsen. Toppers! Ik had het niet beter kunnen treffen.



Het is moeilijker de top te bereiken...

... dan er te blijven

In het najaar van 2005 had ik een materiaallijst gemaakt van wat we allemaal nodig hadden. Dit werd besteld en kwam binnen in Oirschot. Ook werd er een vervoersplan opgesteld. Ik stelde voor om met militaire ‘kp voertuigen’ het e.e.a. in te vullen. Die waren er niet. Dan maar met voertuigen van Budget Lease. Na 3 maanden kwam de rekening binnen en was het klaar. Sportgroepen moesten vervoer afstaan aan ons. De eerste weken van 2006 begonnen we te draaien. We sliepen in een groot gebouw op de kazerne. Dit gebouw moest in de toekomst gerenoveerd worden, dus we zaten er zonder Duitse eenheden. Het was een geweldig jaar. Vanuit niks bouw je samen iets op. Muuk was onze man op de computer. Hij werkte alles uit. Vaak zaten we samen bij elkaar hoe het e.e.a. uit te voeren. Hier hadden onze gastinstructeurs ook een grote rol in. Fijn is het dan, dat je allemaal hetzelfde wilt. Een topproduct en een tevreden klant.

Vanwege renovatie naar Baumgarten
Gaandeweg het jaar werd het product steeds beter. Ergens in augustus moest ik bij de Duitse kazerneadjudant komen. Ik had met hem een prima relatie. Hij gaf mij te kennen dat het hem speet, maar we moesten vanaf 1 januari 2007 het gebouw uit voor renovatie. Er was verder geen plaats voor ons op de kazerne. Dat deed even zeer! Nu hadden we weer een goed product in handen en zouden dit misschien verliezen omdat er geen legering meer was. In deze tijd werkten wij al samen met de Outdoorfirma Straub. Zij ondersteunden ons met activiteiten en instructeurs en gaven ons te kennen dat er in Baumgarten, vlak bij Bad Reichenhall, een oud hotel leeg stond. Misschien wat voor ons? Ik ben er gaan kijken en het was inderdaad oud en groot. Genoeg om 90 man in te laten slapen. Ook plaats genoeg voor het materiaal en om te parkeren. Straub gaf aan dat als Defensie dit wilde pachten, hij het gebouw wel wilde renoveren. 

Daar sta je dan. Ik was er van overtuigd dat dit de oplossing was. Nu de rest nog.
Ik heb er vanaf dat moment veel tijd in gestoken om de staf van de LO/S org en staf Clas er van te overtuigen dat dit de oplossing was voor ons legeringsprobleem. Uiteindelijk kwam er een delegatie naar Baumgarten. Staf clas, staf LO/S org , verwervers en financiële adviseurs. Na diverse vergaderingen en bezichtigingen kwamen ook zij tot de conclusie dat dit de oplossing was. Wij zouden de locatie voor een jaar huren en per jaar bekijken of defensie het zou verlengen. Tevens werd er een contract afgesloten met een cateraar, want we moesten natuurlijk ook eten.
Vanaf 1 januari zouden we dus gaan draaien vanuit Baumgarten. Prima! De zaak was gered. Verhuizen dan maar. Dit had ook wat voeten in de aarde maar uiteindelijk waren we over en konden beginnen.
Het was vanaf het begin een schot in de roos. De eenheden waren zeer tevreden over het programma, de legering en de catering. Gelukkig maar. Waar ik oorspronkelijk dacht dat het project voor een jaar was, werden het er 2, 3, 4, etc. Een prachtige plek om te werken, ook voor onze gastinstructeurs die hier optimaal met hun vak bezig konden zijn. De kwaliteit van de instructeurs om de evaluaties te begeleiden ging steeds verder omhoog, wat door commandanten uitermate gewaardeerd werd.

FLO en KTO
Uiteindelijk zijn het voor mij 7 jaar geworden. Ik moest met FLO. In deze jaren zijn er nog diverse bedreigingen geweest. Meerdere keren is het bezuinigingsspook voorbij gekomen. Dan moet je alle zeilen bijzetten om dit te pareren. Je moet zelf niet zeggen dat je goed bent, dat moet je de klant laten doen. Elke week lieten wij door de commandant een Klanttevredenheidsonderzoek invullen. Zij waren zonder uitzondering uitermate tevreden. Ik heb deze mensen benaderd om in Nederland voor ons te pleiten om Bad Reichenhall in stand te houden. Dit in het kader van Vorming, uitermate belangrijk volgens onze BLS, en in het kader van groepsbinding en werving. Hoe hou ik mijn mensen binnen en lopen ze niet weg? Bied ze ook iets avontuurlijks aan, want dat pretendeert de KL: een avontuurlijke werkgever.

Dit werkte. Wij stonden al op de besluitenlijst van de BLS om wegbezuinigd te worden, maar hier werden wij gelukkig weer van af gehaald. We konden weer verder. Deze 7 jaren waren mijn mooiste tijd bij defensie. Iedereen die mij kent, weet dat mijn hart en passie in de bergen ligt. Hier kon ik al die tijd mee bezig zijn. Een project waar de LO/S org trots op kan zijn. Uiteindelijk heb ik het stokje overgedragen aan Ron Kaag. Lang hebben we gesproken hoe verder te gaan na mijn afscheid. Mooi is dan te zien dat nieuwe bezems schoon vegen. Veranderingen vinden plaats. Allemaal ten goede. Wat overeind blijft is de rode draad. Hard werken voor een tevreden klant. En Vorming. Het sleutelwoord tot succes! Als een soldaat niet over de rand van zijn schuttersput durft te kijken, dan heb je er niets aan gehad! Daarin moeten we het zoeken in hun opleiding. Ik realiseer mij dat dit uitermate moeilijk is voor de eenheden. Ik heb gezien in Bad Reichenhall dat de groepscommandanten voorbij kwamen en zeiden dat ze wel eens van de Vormingsmatrix gehoord hadden, maar niet wisten hoe hier mee om te gaan. Wij hebben ze op het spoor gezet, maar dat blijft wel een continue proces. Wij zijn daar als LO/S org erg goed in om dit te begeleiden. Vasthouden dus!

Herhaling van zetten
Ik ben inmiddels al weer bijna 3 jaar met FLO. Elk jaar 4 maanden in Frankrijk en 1 maand in Oostenrijk en hoe kan het ook anders, in de buurt van Bad Reichenhall. Ik heb nog veel contact met Ron Kaag. Hij zit er inmiddels ook al weer 3 jaar en gaat het stokje overgeven aan de nieuwe commandant Bad Reichenhall, Muuk Harmsen. De laatste maanden van dit jaar is Ron geconfronteerd met dezelfde problemen als ik: bezuinigingen. Hij heeft dit op een zeer professionele wijze met goede argumenten kunnen pareren, waarvoor mijn complimenten! Bad Reichenhall staat nog steeds op de kaart, inmiddels al weer 10 jaar! Ik hoop nog voor erg lang en wens Muuk Harmsen en zijn team erg veel succes!!

Publicatiedatum: oktober 2015