De Pen
Niek, bedankt voor het overdragen van De Pen. Zo zie je maar dat de gezamenlijke IOL cursus en een tweeweekse Duitslandtrip met de Gravendienst toch een band scheppen. De vragen die je aan mij stelt zijn:
- Waarom de overstap van de Infanterie naar de LO&Sportorganisatie?
- Wat zijn de grootste verschillen tussen de dienstvakken?

Eerst even voorstellen
Mijn naam is Marvin Boot, ben 30 jaar oud en woon in Waddinxveen. Dit is een stad in de driehoek tussen Den Haag, Rotterdam en Utrecht in. Hier ben ik zo’n 6 jaar geleden heen verhuist met mijn vriendin na te zijn opgegroeid in Delft. Als kind ben ik altijd actief geweest in de voetbalwereld. De hoogtepunten uit die periode zijn toch wel de wedstrijden op landelijk niveau tegen verschillende eredivisieclubs. Toepasselijk hadden we in de familie verschillende boten. Watersport golft dus ook als een rode draad door mijn jeugd waarbij ik alle type verplaatsingen op, in en onder water wel geprobeerd heb. Alle zaken die mij in mijn jeugd bezighielden, kwamen een beetje tot stilstand toen ik bij defensie aan de slag ben gegaan.

Na een AMO en Tirailleur Functie Opleiding (TFO) werd ik in 2010 geplaatst bij het 17e Pantserinfanteriebataljon garderegiment fuseliers prinses Irene in Oirschot. De Alfa-compagnie was toen net terug van hun uitzending naar Afghanistan. Het kon mij allemaal niet snel genoeg gaan op dat moment. Ik wilde tenslotte ook die ervaring opdoen waar de ‘’oude poep’’ zo vurig over sprak. Vanaf dat moment werd de ISAF missie geminimaliseerd en kwam ik er achter dat een snelle uitzending er niet meer in zat.
In de opvolgende jaren heb ik meermaals het hele certificeringstraject van niveau 1 tot en met 5 doorlopen. Dit eerst met de YPR onder de kont en vervolgens met de nieuwe CV90’s wat toch echt wel een upgrade was, aangezien die harder achteruit konden rijden dan de YPR vooruit. Nadat ik in 2013/14 als inmiddels korporaal plaatsvervanger naar achtereenvolgens Curaçao en Mali geweest was, werd de 13 Gemechaniseerde Brigade omgeturnd tot de 13 Lichte Brigade en herhaalden we het kunstje nog eens met de MB CDI. Op die MB was ik als korporaal plaatsvervanger ook voertuigcommandant, wat zorgde voor meer zelfstandige opdrachten en verantwoordelijkheid.

De band met de LO&Sportorganisatie is in deze jaren ontstaan door veelvuldig mee te doen aan evenementen van de Sportkalender, zoals de crossestafette en het speedmarsen. Hoogtepunt daarbij was het veroveren van de CLAS bokaal na winst bij de cross estafette. Hiernaast wilde ik in mijn voorbeeldrol als plaatsvervanger altijd de fitste zijn en dit ging mij dan ook goed af. Als ik nu terugkijk op mijn periode bij het 17e ben ik hier echt opgegroeid en gevormd tot de militair Boot maar ook zeker de mens Marvin die ik nu ben.

De overstap
Wat niet iedereen weet, is dat het eigenlijk niet mijn bedoeling was om richting de LO&Sportorganisatie te verhuizen. Na in 2014 negen maanden in het buitenland vertoeft te hebben, was ik erover uit dat het tijd was voor een nieuwe uitdaging. Waar was ik dan naar op zoek?
- Meer verantwoordelijkheid.
- Meer taak gestelde werkuren ten opzichte van de oefen uren.
- Een vak leren. Ik was er over uit dat op mijn 40e in de ligsleuf geen optie was.

De uitzending in Mali was rustig te noemen. Bij de start van die missie vielen er geregeld slachtoffers van vooral de Tsjaadse VN partner. Deze werden dan afgevoerd en kwamen vaak in de nachten langs onze wachtposten het kamp op. Mede hierdoor had ik toch het gevoel wel een uitzendervaring beleefd te hebben. In de vrije uren heb ik een aantal keer mee mogen lopen met de EODD. Hier werden de connecties gelegd en eenmaal terug in het Oirschotse zand startte ik direct mijn sollicitatie op. Na een flinke selectieprocedure ben ik daar aangenomen, waarmee ik ook een plek op de KMS zeker stelde. Dit was in die tijd vrij lastig te regelen wat mooi meegenomen was. De KMS doorliep ik soepel alleen was dit in de VTO EODD niet het geval. Ik struikelde figuurlijk te vaak in de IED module waardoor ik op zoek moest naar iets anders.

Mijn zoektocht startte op de INFOOP pagina van het intranet. Hier had ik tenslotte ook die mooie functie bij de EODD gevonden. Opnieuw bleek dit iets op te leveren. Er werd een traject aangeboden om sportinstructeur te worden. De functie LO&Sportinstructeur voldeed natuurlijk ook prima aan de opgesomde eisen voor een vervolgfunctie en de sollicitatie werd gestart. Dit verliep probleemloos en voor ik het wist was ik leerling in de eerste lichting van het Zadkine omscholingstraject. Ik weet nog goed dat kapitein Rik van Trigt in eerste instantie niet precies wist wat hij met mij aan moest. Ik was tenslotte die kerel die gefaald had bij een andere VTO. Volgens mij heb ik dit redelijk kunnen bijstellen en de twee jaar omscholing vlogen, mede door het fantastische groepje dat we hadden, voorbij. Direct hierna volgde de VTO sport en de overstap was compleet.

De verschillen
De taakstelling van de infanterie en de LO&Sportorganisatie lijken niet op elkaar. De LO&Sportorganisatie is een veelal dienstverlenende blauwe organisatie. Hier zijn we ook goed in met zijn allen. Het verlenen van diensten is bij de infanterie totaal niet aan de orde en vrijwel alle acties worden vanuit een tactisch en operationeel perspectief benaderd. In mijn tijd daar was het normaal dat we 25 weken per jaar op oefening waren en het gros van de manschappen sliep binnen. In de avonduren werd er dan samen gekookt en gedineerd. Op de sportgroep ervaar ik toch meer een 9 tot 5 mentaliteit wat negatief klinkt maar het niet is. In mijn ogen is dit grotendeels te wijten aan de gemiddelde leeftijd en bijbehorende levensfase waarin mensen zitten. Zelf ben ik inmiddels ook vader van een 5 maanden oude zoon en waar defensie altijd op de eerste plaats kwam, zie ik dat het thuisfront die plek nu soms overneemt.
Als sportinstructeur ervaar ik veel meer variatie in het werk. Het takenpakket is veelzijdiger en ik ben vaker nauw betrokken bij beslissingen. Het gevoel van uitgeleerd zijn, wat ik bij de infanterie ervaarde, zal ik in mijn huidige functie niet snel hebben. Door het grote aanbod aan specialisaties is het soms wel zoeken naar de juiste weg. Waar wil ik in verdiepen? Waar is er voldoende aanbod om te verdiepen? Op welke werkplek kan ik daarvoor dan het beste gaan werken? Is dat dan nog te combineren met een gezonde thuissituatie? Allemaal vragen waar ik meer over nadenk sinds ik bij de sport werk.

De Pen gaat naar...
De Pen geef ik door aan inmiddels majoor Michel van Dongen. Michel is in vele opzichten een interessant doelwit voor de volgende Pen. Michel ken ik onder andere als instructeur van de IOL opleiding maar ook als chef d’equipe van het militair OriëntatieLoop team.
Het lijkt me leuk als Michel iets verteld over zijn doorgroei van onderofficier naar officier binnen en inmiddels buiten de LO&Sportorganisatie. Is het plan uiteindelijk om weer terug te komen?
Ook ben ik benieuwd naar het werk als chef d’equipe. Kun je iets meer vertellen over de taken en belevenissen van deze functie?

Alle eerdere afleveringen van De Pen, waaronder louter actief dienende en voormalige LO&Sportinstructeurs, vind je op deze pagina.