DE PEN

AFLEVERING 32: RICK POST

Op een zonnige vrijdagochtend sta ik als versgebakken AKI lijnen op te schieten onder aan de klimtoren als ik voetstappen in de grindbak hoor. Sigi Carrera kijkt me grijnzend aan en vraagt hoe het met me gaat. Aan zijn manier van doen kon ik al aflezen dat hij iets van me wou. Hij vertelt over zijn artikel dat hij heeft geschreven voor de Pen en hoe hij de Pen gekregen had van zijn commandant. Voor mij was de vraag al duidelijk; Wil jij als burgersportinstructeur een stukje schrijven voor de site? Natuurlijk wil ik dat wel. Dus zodoende ben ik begonnen met schrijven…

Waar kom ik vandaan?

Mijn naam is officieel Hendrik Post, vernoemd naar mijn vader Henk en zijn vader Hendrik wiens vader weer Henk heette. Zo gaat dat op Urk want daar kom ik vandaan. Geboren in het voorjaar van 1993 op Urk. Toen al jaren geen eiland meer, maar van huis uit heb ik meegekregen dat ik nog steeds OP Urk woon en VAN Urk af kom.

Na de basisschool en de middelbare school moest ik kiezen wat ik als beroep zou willen gaan doen. Defensie trok mij al een tijd maar ik wist nog niet precies welk onderdeel mij het meest aantrok. Ik besloot VEVA (2010-2013) te gaan doen om te oriënteren. Na 2.5 jaar besloot ik te solliciteren maar werd ik medisch afgekeurd. Volgens de dokter maakte de computer uit of ik fit was ja of nee. En ondanks de (toen nog) 3200 meter op de Coopertest gaf de computer aan dat ik een lichte vorm van astma had. De arts ging hier in mee en dus mocht ik niet verder in het sollicitatieproces. Protest mocht niet meer baten en ik moest iets anders gaan doen. Ik ben toen gaan werken. Elke dag hetzelfde. Elke dag dezelfde hersen dodende karweitjes uitvoeren. Tijdens deze periode bleef ik wel sporten want dat deden we op VEVA ook 3-4 keer in de week en dat vond ik altijd top. Op een gegeven moment heb ik de knoop doorgehakt en ben ik weer naar school gegaan. Les en leiding geven vond ik tijdens de VEVA altijd al leuk om te doen, en bezig zijn met sport was ook mijn ding. Een plus een is twee en zo kwam ik uit bij een sportopleiding. Namelijk het CIOS (2014-2017) in Heerenveen en daar heb ik 3 jaar gezeten. Voorjaar 2017 heb ik gesolliciteerd op de functie LO&Sportinstructeur Onderofficier. Ik werd uitgenodigd om op een voorlichting te komen. Natuurlijk net in de week dat ik examens had van het CIOS. Dus de voorlichting werd een week uitgesteld. Toen ik in Zwolle aan kwam, was ik de enige die met de voorlichter zat. Het eerste wat de voorlichter zei?: “Helaas moet ik u teleurstellen want vorige week is de vacature gesloten”. Mijn eerste reactie: ‘’Maar ik heb toch al gesolliciteerd?’’. Lang verhaal kort, nieuwe regelgeving maakt dat er eerst een voorlichting moet hebben plaats gevonden voordat de sollicitatie hard gemaakt wordt. Enige optie was hopen op een nieuwe lichting in het voorjaar van 2018 (een volledig jaar wachten!) In het ergste geval zou het najaar 2018 worden voordat er een nieuwe lichting aangemaakt zou worden. Welkom bij Defensie!

Na anderhalve maand kon ik mijn diploma ophalen en wist ik eigenlijk nog niet zo goed wat ik nu ging doen. Toen kreeg ik een berichtje van mijn oude mentor met een vacature voor burgersportinstructeur. Daar heb ik maar kort over nagedacht. Dit moest mijn kans zijn om binnen defensie te kunnen komen werken. Vanaf toen ging het snel en ben ik ondertussen al weer ruim een jaar werkzaam op de GSK als burgersportinstructeur.

 Wat heb ik gedaan?

Met de gedachte om na twee jaar door te stromen de KMS op, heb ik gesolliciteerd als burgersportinstructeur. Mijn beeld van Defensie was; elke dag anders, kunnen vertrouwen op je collega’s, uitdagend werk.

Dit beeld is in het afgelopen jaar al meerdere keren bevestigd. Tuurlijk zit er wel structuur in de week maar de ene dag sta je op de klimtoren en de andere dag sta je op de hindernisbaan. Vanaf het moment dat ik hier ben binnengekomen, ben ik behandeld als een waardige collega en dat deed me goed. Uiteraard worden er af en toe nog wat nukubu geintjes gemaakt maar dat hoort er ook een beetje bij.

Toen ik hier kwam werken op de GSK waren net een aantal pilots opgestart voor het DCTS project. Daar werd ik meteen volle bak op gezet. Dit zag ik als een mooie uitdaging voor mijzelf.  Met name het My Wellness systeem van Technogym werd veel gebruikt en getest. Doordat het SMR voor leerlingen die uitvallen in de basis opleidingen gecentraliseerd is op GSK, was dit een mooie doelgroep om op te testen. Die leerlingen waren drie keer per week aanwezig op vaste tijden. Perfecte omstandigheden dus om mee te werken. En gezien het feit dat ik tot SMR-koning werd gebombardeerd, konden die 2 functies goed gecombineerd worden.

Waar wil ik naar toe?

Zoals gezegd had ik al het idee om te solliciteren als militair voordat ik hier kwam werken. Dat idee is alleen maar gaan groeien. Het diverse werk en de verschillende uitdagingen spreken me aan in het werk. En dan heb ik het alleen nog maar over de werkzaamheden die ik nu als burger uitvoer. De militaire aspecten van het sportinstructeurschap wil ik ook graag gaan doen. Daarvoor moet ik eerst mijzelf nog bewijzen op de KMS. De sollicitatie loopt op dit moment en als het goed is (en de vacature niet weer gesloten wordt) zit ik volgend jaar rond deze tijd op de KMS. Mijn collega’s zien er in ieder geval al naar uit…

Tot slot

Tot slot wil ik de Pen doorgeven aan mijn kersverse collega Nicky Verhoeven. Van hem wil ik weten hoe hij richting de Wereldspelen in China traint (op elk van de 5 onderdelen van de Vijfkamp) en hoe hij zijn progressie meet en bijstelt.

Publicatiedatum: 22 januari 2019

Alle eerdere afleveringen van De Pen, waaronder louter actief dienende en voormalige LO&Sportinstructeurs, vind je op deze pagina.